ਪੈਰਾਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ

ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਗੇਮਸ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਮਲਟੀ-ਸਪੋਰਟਸ ਸਮਾਗਮ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਭਿੰਨ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਪਾਹਜਤਾ ਵਾਲੇ ਅਥਲੀਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਮਜ਼ੋਰ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀ ਵਾਲੇ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੈਰਾਪਿਜੀਆ ਅਤੇ ਕੁਡਰੀਪਲਜੀਆ, ਮਾਸੂਅਲ ਡਿਐਸਟ੍ਰੌਫੀ, ਪੋਸਟ ਪੋਲੀਓ ਸਿੰਡਰੋਮ, ਸਪਾਈਨਾ ਬਿਫਦਾ), ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਰੇਂਜ ਅੰਦੋਲਨ, ਅੰਗ ਦੀ ਘਾਟ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੰਗ ਕੱਟਣ ਜਾਂ ਡਾਈਸਮੇਲੀਆ), ਲੱਤ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਦੇ ਫਰਕ, ਛੋਟੇ ਕੱਦੂ, ਹਾਇਪਰਟਨਿਆ, ਐਟੈਕਸੀਆ, ਅਸਿਟੋਥਿਸ, ਦਰਸ਼ਨ ਦੀ ਵਿਗਾੜ ਅਤੇ ਬੌਧਿਕ ਕਮਜ਼ੋਰੀ। ਵਿੰਟਰ ਅਤੇ ਗਰਮੀ ਪੈਰਾਲਿੰਪਿਕ ਗੇਮਜ਼ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ 1988 ਦੇ ਸੋਲ, ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਦੇ ਸਮਾਰਕ ਗੇਮਜ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਲਗਭਗ ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਰੇ ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਖੇਡਾਂ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਕਮੇਟੀ (ਆਈ.ਪੀ.ਸੀ) ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਪੈਰਿਲਪਿਕਸ ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ II ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਇਕੱਠ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ 21 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਖੇਡ ਆਯੋਜਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਿਆ। ਲੰਡਨ 2012 ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ 100 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪ੍ਰਤੀਯੋਗਿਤਾ ਦੇ ਪੈਰੋਲਿਪਿਕਸ ਨੇ 1960 ਵਿੱਚ 23 ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਅਪਾਹਜਤਾ ਵਾਲੇ 400 ਐਥਲੀਟਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪੈਰਾਲੰਪੀਆਂ ਗੈਰ-ਅਪਾਹਜ ਓਲੰਪਿਕ ਅਥਲੀਟਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਜਤਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਓਲੰਪਿਕ ਅਤੇ ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਐਥਲੀਟਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਫੰਡਿੰਗ ਦਾ ਫਰਕ ਹੈ।^[1]

ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਖੇਡਾਂ ਨੂੰ ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਸਮਾਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਆਈਓਸੀ-ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿਸ਼ਵ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਬੌਧਿਕ ਅਸਮਰਥਤਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਐਥਲੀਟਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਅਤੇ ਡੈਫੈਲਿੰਪਕਸ ਵਿੱਚ ਬੋਲ਼ੇ ਖਿਡਾਰੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।^[2][3]

ਪੈਰਾ-ਮੈਡੀਕਲ ਐਥਲੀਟਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਭਿੰਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਕਈ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਐਥਲੀਟ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਣ ਯੋਗ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਸ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੇ ਵਿਕਾਰ ਕਿਸਮ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ, ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਨਿਰਭਰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਰੇਂਜ, ਅੰਗ ਦੀ ਘਾਟ, ਲੱਤਾਂ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਦੀ ਭਿੰਨਤਾ, ਛੋਟੇ ਕੱਦ, ਹਾਇਪਰਟੋਨਿਆ, ਐਟੈਕਸੀਆ, ਅਥੈਟੀਜਿਸ, ਨਜ਼ਰ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਅਤੇ ਬੌਧਿਕ ਕਮਜ਼ੋਰੀ।^[4] ਇਹ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਰਗੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਖੇਡਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਖੇਡ ਤੱਕ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਵਿੰਟਰ ਗੇਮਜ਼

ਪਹਿਲੀ ਸਰਦੀਆਂ ਪਾਰਾਲੰਪਿਕ ਗੇਮਜ਼ 1976 ਵਿੱਚ ਓਰਨਸਕੋਡਵਿਸ਼ਵਿਕ, ਸਵੀਡਨ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਪੈਰਾਲਿੰਪਿਕਸ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਯੋਗ ਖਿਡਾਰੀ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ।^[5] ਸਰਦੀਆਂ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸੇ ਸਾਲ ਹੀ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗਰਮੀ ਦੇ ਹਮਰੁਤਬਾ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਓਲੰਪਿਕਸ ਵੀ ਸਨ। ਇਸ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ 1993 ਵਿੱਚ ਅਲਬਰਟਿਲ, ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਖੇਡਾਂ ਤਕ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ; ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1994 ਦੇ ਖੇਡਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਕੇ, ਵਿੰਟਰ ਪੈਰਾਲੰਪਿਕਸ ਅਤੇ ਵਿੰਟਰ ਓਲੰਪਿਕਸ ਵੀ ਸੰਖੇਪ ਵਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਲ ਗੇਮਜ਼ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।

ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਹੋਈਆਂ ਗੇਮਾਂ

ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਖੇਡਾਂ ਨੇ ਭਾਗ ਲੈਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਐਥਲਿਟਿਕ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਲਈ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਨਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਪਾਹਜਤਾ। ਹਾਲੀਆ ਖੇਡਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਜੋਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਗੇਮਾਂ ਅਯੋਗਤਾ ਅਤੇ ਨਾ-ਅਪਾਹਜਤਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਹਨ।^[6] ਇਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਇਸ ਲਹਿਰ ਨੇ ਨਾਟਕੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ ਹੈ - ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਸਾਲ 1960 ਵਿੱਚ ਰੋਮ ਵਿੱਚ 400 ਐਥਲੀਟਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਥਲੀਟਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ 2016 ਵਿੱਚ ਰਿਓ ਡੀ ਜਨੇਰੀਓ ਵਿੱਚ 159 ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ 4,342 ਐਥਲੀਟਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ।^[7] ਵਿੰਟਰ ਗੇਮਜ਼ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਮੰਚ 'ਤੇ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਜੇਤੂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ

ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਤ੍ਰਿਸਚਾ ਜ਼ੌਰਨ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸਜਾਇਆ ਗਿਆ ਪੈਰਾਲੰਪੀਅਨ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਤੈਰਾਕੀ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕੁੱਲ 55 ਤਮਗੇ ਜਿੱਤੇ (41 ਵਿੱਚੋਂ ਸੋਨੇ ਦੇ)। ਉਸ ਦਾ ਪੈਰਾਲਿੰਪਿਕ ਕਰੀਅਰ 1980 ਤੋਂ 2004 ਤੱਕ 24 ਸਾਲ ਤੱਕ ਚੱਲਿਆ। ਉਹ 1980 ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਓਲੰਪਿਕ ਤੈਰਾਕੀ ਟੀਮ 'ਤੇ ਵੀ ਇੱਕ ਅਨੁਸਾਰੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਸਟੇਟ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕਈ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਾਈਕਾਟ ਦੇ ਕਾਰਨ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ।^[8][9] ਨੈਂਜ ਦੇ ਰੇਗਨਾਈਡ ਮਿਕਲੇਬਸਟ ਨੇ ਸਰਦੀਆਂ ਪਾਰਾਲੰਪਿਕ ਗੇਮਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤਮਗਾ ਜਿੱਤਣ ਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। 1988 ਅਤੇ 2002 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਕਾਰਨ, ਉਸਨੇ ਕੁੱਲ 22 ਮੈਡਲ ਜਿੱਤੇ, ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ 17 ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਨ। 2002 ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਸੋਨੇ ਦੇ ਤਮਗ਼ੇ ਜਿੱਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ 58 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।^[10] ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਤੋਂ ਪੈਰਾਲੰਪੀਅਨ ਤੀਰਅੰਦਾਜ਼ ਨੇਰੋਲੀ ਫੇਅਰਹਾਲ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਪੈਰਾਪੈਂਪੀਅਨ ਅਤੇ ਪਹਿਲੇ ਪੈਰਾਲੰਪੀਅਨ ਸਨ। ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਵਿੱਚ 1984 ਦੇ ਓਲੰਪਿਕਸ ਉਸਨੇ ਓਲੰਪਿਕ ਤੀਰ ਅੰਦਾਜ਼ੀ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਤੀਹ ਚੌਥੇ ਸਥਾਨ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਉਸੇ ਹੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਸੋਨ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਿਆ।