ਵਿਲੀਅਮ ਗਿਲਬਰਟ (ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨੀ)

ਵਿਲੀਅਮ ਗਿਲਬਰਟ (24 ਜੁਲਾਈ 1544 - 30 ਨਵੰਬਰ 1603), ਜਿਸ ਨੂੰ ਗਿਲਬਰਡ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਡਾਕਟਰ, ਭੌਤਿਕ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਅਰਿਸਟੋਲੀਅਨ ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਧਿਆਪਨ ਦਾ ਸਕਾਲਸਿਸਕ ਤਰੀਕਾ ਦੋਨੋਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪੁਸਤਕ ਡੀ ਮੈਗਨੇਟ (1600) ਲਈ ਜਿਆਦਾਤਰ ਯਾਦ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ "ਬਿਜਲੀ" ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ. ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਇਲੈਕਟ੍ਰੀਕਲ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਜਾਂ ਬਿਜਲੀ ਅਤੇ ਮੈਗਨੇਟਿਜ਼ਮ ਦੇ ਪਿਤਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[1]

ਵਿਲੀਅਮ ਗਿਲਬਰਟ
ਵਿਲੀਅਮ ਗਿਲਬਰਟ
ਜਨਮ	24 May 1544 Colchester, ਇੰਗਲੈਂਡ
ਮੌਤ	30 ਨਵੰਬਰ 1603(1603-11-30) (ਉਮਰ 59) ਲੰਡਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ	ਬਰਤਾਨਵੀ
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ	ਸੇਂਟ ਜੌਨ ਕਾਲਜ, ਕੈਂਬਰਿਜ
ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ	Studies of magnetism, De Magnete
ਵਿਗਿਆਨਕ ਕਰੀਅਰ
ਖੇਤਰ	Physician

ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਲੀਅਮ ਗਿਲਬਰਟ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਵਿਲੀਅਮ ਗਿਲਬਰਡ ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠ ਵੀ ਗਿਆ। ਬਾਅਦ ਦਾ ਉਸ ਦਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਲੇਖਕ, ਕੋਲੋਚੈਸਟਰ 5ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ, ਬਾਇਓਗ੍ਰਾਫੀਕਲ ਮੈਮੋਰੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕਿ ਡੀ ਮੈਗਨੇਚੇ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕੋਲਚੈਸਟਰ ਵਿੱਚ ਗਿਲਬਰਡ ਸਕੂਲ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ, ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਮੈਗਨੇਟੋਮੋਟਿਵ ਬਲ ਦਾ ਇੱਕ ਯੂਨਿਟ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਚੁੰਬਕੀ ਸੰਭਾਵੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨੂੰ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਨਮਾਨ ਵਜੋਂ ਰੱਖਿਆ ਸੀ।

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਕੰਮ

ਵਿਲੀਅਮ ਗਿਲਬਰਟ ਐੱਮ. ਡੀ. ਨੇ ਰਾਣੀ ਐਲਿਜ਼ਬਥ (ਏ. ਆਕਲੈਂਡ ਹੰਟ ਦੁਆਰਾ ਪੇਂਟਿੰਗ) ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।

ਗਿਲਬਰਟ ਦਾ ਜਨਮ ਕੋਲੋਚੈਚ ਤੋਂ ਜਰੋਲ ਗਿਲਬਰਡ, ਇੱਕ ਬਰੋ ਰਿਕਾਰਡਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਸੇਂਟ ਜਾਨਜ਼ ਕਾਲਜ, ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹੇ ਗਏ ਸਨ। 1569 ਵਿੱਚ ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ ਤੋਂ ਐੱਮ.ਡੀ. ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਸੈਂਟ ਜੋਨਜ਼ ਕਾਲਜ ਦੇ ਬਿਸਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਸ਼ਬਦ ਜੋੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਲੰਦਨ ਵਿੱਚ ਦਵਾਈਆਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਲਈ ਛੱਡ ਕੇ ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਗਏ। 1573 ਵਿਚ, ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਇਲ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਫਿਜਿਸ਼ਿਏਨ ਦਾ ਫੈਲੋ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। 1600 ਵਿੱਚ ਉਹ ਕਾਲਜ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ।ਉਹ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਆਪਣੇ ਡਾਕਟਰ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ 1603 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤਕ ਉਸ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਸਨ, ਅਤੇ ਜੇਮਜ਼ ਛੇਵੇਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਨਿਯੁਕਤੀ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਈ।

ਉਸ ਦਾ ਮੁਢਲੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਕਾਰਜ - ਜੋ ਕਿ ਰੋਬਰਟ ਨੋਰਮਨ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਕਾਰਜਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸੀ, ਉਹ ਡੀ ਮੈਗਨੇਟ, ਮੈਗੈਟਿਕੀਕ ਕਾਰਪੋਰੇਬਸ ਅਤੇ ਮੈਗਨੋ ਮੈਗਨੇਟ ਟੈੱਲਰੇਅਰ (ਮੈਗਨੈਟ ਅਤੇ ਮੈਗਨੇਕਟਿਡ ਇਲੈਕਟਿਡਜ਼, ਅਤੇ ਗ੍ਰੇਟ ਮੈਗਨੈਟ ਵਰਲਡ 'ਤੇ) 1600 ਵਿੱਚ ਛਾਪਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਕਈ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਡਲ ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਟੇਰੇਲਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਤੋਂ, ਉਸਨੇ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਕਿ ਧਰਤੀ ਆਪ ਹੀ ਚੁੰਬਕੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਕਾਰਨ ਕੰਪਾਸਾਂ ਦੀ ਬਿੰਦੂ ਉੱਤਰ (ਪਹਿਲਾਂ, ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਉੱਤਰੀ ਧਰੁਵ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਚੁੰਬਕੀ ਟਾਪੂ, ਜੋ ਕਿ ਕੰਪਾਸ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਗਿਆ ਸੀ) ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ, ਠੀਕ ਹੈ ਕਿ ਧਰਤੀ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਲੋਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸੰਪਤੀ ਨੂੰ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੱਟਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਇੱਕ ਉੱਤਰ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਧਰੁੱਵਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਚੁੰਬਕ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਬੁੱਕ 6, ਅਧਿਆਇ 3 ਵਿੱਚ ਉਹ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੋਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਵਿੱਚ ਬਹਿਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਸੂਰਤ-ਕੇਂਦਰੀ ਧਾਰਣ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਇੱਕ ਅਜੀਬੋ-ਗ਼ਦਰ ਹੈ ਕਿ ਬੇਅੰਤ ਆਲਸੀ ਗੋਲਿਆਂ (ਜੋ ਵੀ ਉਹ ਮੌਜੂਦ ਹਨ, ਉਸ ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕਰਦੇ ਹਨ) ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਘੁੰਮਦੇ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਧਰਤੀ ਦਾ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਚੱਕਰ ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਕਿ "ਨਿਸ਼ਚਿਤ" ਤਾਰੇ ਇੱਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੇ ਦੀ ਬਜਾਏ ਰਿਮੋਟ ਪਰਿਵਰਤਕ ਦੂਰੀ ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ "ਸਭ ਤੋਂ ਨੀਵੀਂ ਇਕਥ ਵਿਚ, ਜਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸੂਖਮ ਪੰਜਾਹ ਸਾਰ ਵਿਚ, ਜਾਂ ਬੇਦਖ਼ਲੀ ਵਿੱਚ - ਤਾਰੇ ਆਪਣੇ ਸਥਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਘੁੰਮਣਘਰ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਅਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ?"

ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸ਼ਬਦ "ਬਿਜਲੀ" ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1646 ਵਿੱਚ ਸਰ ਥਾਮਸ ਬਰਾਊਨ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜੋ ਗਿਲਬਰਟ ਦੇ 1600 ਨਵੇਂ ਲਾਤੀਨੀ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕਸ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ "ਐਂਬਰ ਵਾਂਗ". ਇਹ ਸ਼ਬਦ 13 ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰ ਗਿਲਬਰਟ ਇਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅਰਥ ਸੀ "ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਐਮਬਰ ਵਾਂਗ". ਉਸ ਨੇ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਣਾ ਨੇ ਇੱਕ "ਐਫਪਲੈਵੂਮ" ਨੂੰ ਹਟਾਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਖਿੱਚ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਆਬਜੈਕਟ ਉੱਤੇ ਪਰਤਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਪਦਾਰਥ (ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਚਾਰਜ) ਸਾਰੇ ਸਾਮੱਗਰੀ ਲਈ ਵਿਆਪਕ ਸੀ।