ਜਗਜੀਵਨ ਰਾਮ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ਜਗਜੀਵਨ ਰਾਮ (5 ਅਪ੍ਰੈਲ 1908 – 6 ਜੁਲਾਈ 1986),ਬਾਬੂ ਜੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਬਿਹਾਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਸੰਗਰਾਮੀ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਅਛੂਤਾਂ ਲਈ ਸਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਇੱਕ ਸੰਗਠਨ, ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਡੀਪ੍ਰੈੱਸਡ ਕਲਾਸ ਲੀਗ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਸੀ। ਉਹ 1935 ਵਿੱਚ ਅਤੇ 1937 ਵਿੱਚ ਬਿਹਾਰ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਪੇਂਡੂ ਕਿਰਤੀ ਲਹਿਰ ਜਥੇਬੰਦ ਕੀਤਾ।
ਬਾਬੂ ਜਗਜੀਵਨ ਰਾਮ | |
---|---|
ਚੌਥਾ ਭਾਰਤ ਦਾ ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ | |
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 24 ਮਾਰਚ 1977 – 28 ਜੁਲਾਈ 1979 | |
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ | ਮੋਰਾਰਜੀ ਦੇਸਾਈ |
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਮੋਰਾਰਜੀ ਦੇਸਾਈ |
ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਯਸ਼ਵੰਤਰਾਓ ਚਵਾਨ |
ਰੱਖਿਆ ਮੰਤਰੀ | |
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 24 ਮਾਰਚ 1977 – 1 ਜੁਲਾਈ 1978 | |
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ | ਮੋਰਾਰਜੀ ਦੇਸਾਈ |
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਸਰਦਾਰ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ |
ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਸਰਦਾਰ ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ |
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 27 ਜੂਨ 1970 – 10 ਅਕਤੂਬਰ 1974 | |
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ | ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ |
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਬੰਸੀ ਲਾਲ |
ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਚਿਦੰਬਰਮ ਸੁਬਰਾਮਨੀਅਮ |
ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ | |
ਜਨਮ | ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਮ ਮੀਰਾ ਕੁਮਾਰ (1908-04-05)5 ਅਪ੍ਰੈਲ 1908 ਚੰਦਵਾ, ਭੋਜਪੁਰ, ਬਿਹਾਰ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਇੰਡੀਆ |
ਮੌਤ | 6 ਜੁਲਾਈ 1986(1986-07-06) (ਉਮਰ 78) |
ਕਬਰਿਸਤਾਨ | ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਮ ਮੀਰਾ ਕੁਮਾਰ |
ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ | ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ-ਜਗਜੀਵਨ (1981–1986) |
ਹੋਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸੰਬੰਧ | ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ (1977 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ) ਕਾਂਗਰਸ ਫਾਰ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਸੀ (1977) ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ (1977–1981) |
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | ਇੰਦਰਾਨੀ ਦੇਵੀ (1935-19 86) |
ਬੱਚੇ | ਸੁਰੇਸ਼ ਕੁਮਾਰ |
ਮਾਪੇ |
|
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਬਨਾਰਸ ਹਿੰਦੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ |
1946 ਵਿਚ, ਉਹ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਦੀ ਅੰਤਰਿਮ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪਹਿਲੀ ਮੰਤਰੀ ਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਲੇਬਰ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਮੰਤਰੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਨਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਵਿਧਾਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਉਸ ਨੇ ਇੰਡੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਂਗਰਸ (ਆਈਐਨਸੀ) ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਾਲੀ ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੋਰਟਫੋਲੀਓ ਦੇ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਸਭ ਤੋਂ ਅਹਿਮ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ 1971 ਦੀ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਭਾਰਤ ਦਾ ਰੱਖਿਆ ਮੰਤਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾਵਿੱਚ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ। ਕੇਂਦਰੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਉਸ ਦੇ ਦੋ ਕਾਰਜਕਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹਰੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਖੇਤੀ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਅਜੇ ਵੀ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ 1974 ਦੇ ਸੋਕੇ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਨਾਜ ਸੰਕਟ ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਣ ਲਈ ਵਾਧੂ ਪੋਰਟਫੋਲੀਓ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ।[1][2]
ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਐਮਰਜੈਂਸੀ (1975-77) ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਪਰੰਤੂ ਉਹ 1977 ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਛੱਡ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਗੱਠਜੋੜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ (1977-79) ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ 1980 ਵਿਚ, ਉਸ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ (ਜੇ) ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ।[3]