Łowca androidów
film amerykański / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Łowca androidów?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Łowca androidów (ang. Blade Runner) – amerykańsko-hongkoński film fantastycznonaukowy neo-noir z 1982 w reżyserii Ridleya Scotta, na motywach powieści Czy androidy śnią o elektrycznych owcach? autorstwa Philipa K. Dicka. Nominowany do dwóch Oscarów i Złotego Globu.
Logo filmu | |||
Gatunek | |||
---|---|---|---|
Data premiery |
25 czerwca 1982 | ||
Kraj produkcji | |||
Język |
angielski, niemiecki, kantoński, japoński, węgierski, arabski | ||
Czas trwania |
117 minut | ||
Reżyseria | |||
Scenariusz |
Hampton Fancher | ||
Główne role | |||
Muzyka | |||
Zdjęcia |
Jordan Cronenweth | ||
Scenografia |
Lawrence Paull | ||
Kostiumy | |||
Montaż |
Terry Rawlings | ||
Produkcja | |||
Wytwórnia |
The Ladd Company | ||
Dystrybucja | |||
Budżet | |||
Przychody brutto | |||
Kontynuacja | |||
Nagrody | |||
Jordan Cronenweth BAFTA, najlepsze zdjęcia Lawrence Paull BAFTA, najlepsza scenografia | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Film ukazuje dystopijną wizję Los Angeles roku 2019, w świecie gdzie genetycznie wytworzone istoty – replikanci – idealnie podobni do ludzi w swojej powierzchowności – są używani do niebezpiecznych zadań w pozaziemskich koloniach. W wyniku buntu replikantów w jednej z takich kolonii, ich przebywanie na Ziemi zostaje uznane za nielegalne. Specjalne jednostki policji, zwane „łowcami androidów” (ang. „blade runners”) mają za zadanie łapać i „odsyłać na emeryturę” (ang. „retire” używane jako eufemizm) nieposłuszne jednostki. Fabuła filmu skupia się na grupie replikantów ukrywających się w Los Angeles oraz tropiącym ich podejrzliwym łowcy, Ricku Deckardzie (Harrison Ford).
Film nie został kasowym sukcesem (zarobił tylko 39 mln dolarów)[1]. Status kultowego dzieła zawdzięcza m.in. rozwojowi epoki kina domowego oraz popularności wśród oddanej grupy fanów. Obecnie swoją popularność zawdzięcza między innymi trafnemu zwróceniu uwagi na problemy przyszłości jak globalizacja, przeludnienie, problemy klimatyczne oraz inżynieria genetyczna.
Ridley Scott nazwał go swoim „najpełniejszym i najbardziej osobistym filmem”. Film uzyskał nominację do Nagrody Oscara w 1982 roku za scenografię i efekty wizualne. W 2007 roku Amerykański Instytut Filmowy umieścił film na 97. miejscu w rankingu „100 najlepszych filmów wszech czasów”. Podczas burzliwego procesu produkcji producent ingerował w montaż filmu, co doprowadziło do wypuszczenia dwóch nowych, zgodniejszych z wizją reżysera wersji – Wersji Reżyserskiej (Director's Cut) z 1992 oraz „Final Cut” na pięciopłytowej oraz dwupłytowej edycji DVD z 2007 roku, która zadebiutowała także w kinach.