13 Eskadra Towarzysząca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
13 eskadra towarzysząca – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Godło malowane na samolotach eskadry | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie |
wrzesień 1939 |
Tradycje | |
Święto | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
kpt. obs. Edward Młynarski |
Ostatni |
kpt. obs. Lucjan Fijuth |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja |
Warszawa-Okęcie |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
I dywizjon liniowy |
13 eskadra towarzysząca sformowana została na bazie 13 eskadry liniowej w 1934 na lotnisku Okęcie.
Godłem eskadry był zielono-żółty świerszcz na tle jasnoniebieskiego koła ze srebrną obwódką[1][2]. Numery taktyczne: dowódca eskadry−22, I pluton od 23 do 25, II pluton od 26 do 28, III pluton od 29 do 31, IV pluton od 32 do 34, V pluton od 35 do 37[3].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 eskadra walczyła w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”[4], operując z lotnisk Wierzbowo, Dobra Wielka, Krynki, Jabłonka, Łysów.
1 września eskadra posiadała 7 samolotów RWD-14b Czapla. W toku działań utraciła 5 samolotów, poległo 3 członków personelu latającego, 3 zostało rannych, 5 uznano za zaginionych. Załogi eskadry wykonały 45 zadań bojowych, w tym 10 łącznikowych.