4 Pułk Piechoty (LP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
4 Pułk Piechoty (4 pp) – pułk piechoty Legionów Polskich istniejący w latach 1915–1917. Żołnierze pułku nazywani byli „czwartakami”.
Ten artykuł dotyczy 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Zobacz też: inne pułki piechoty z numerem 4. |
Odznaka 4 Pułku Piechoty (tak zwana swastyka) | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
8 maja 1915 | ||
Rozformowanie |
15 września 1917 | ||
Tradycje | |||
Rodowód | |||
Kontynuacja | |||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
ppłk Bolesław Roja | ||
Ostatni |
kpt. Franciszek Sikorski | ||
Działania zbrojne | |||
I wojna światowa: front wschodni | |||
Organizacja | |||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
|
4 pułk piechoty został sformowany wiosną 1915 w Piotrkowie Trybunalskim[2]. Kadry tworzyły wydzielone pododdziały II Brygady Legionów. Służyli w nim głównie ochotnicy z Podhala i Królestwa Polskiego. Pułk został włączony w skład III Brygady Legionów Polskich.
Wysłany na front w lipcu 1915, co opisał Władysław Orkan w utworze Drogą Czwartaków. Od Ostrowca na Litwę. Chrzest bojowy przeszedł pod Jastkowem[3]. Następnie walczył na Lubelszczyźnie i Wołyniu, między innymi pod Kostiuchnówką. Na froncie pozostał do jesieni 1916.
Rozwiązany został 15 listopada 1917, po kryzysie przysięgowym Legionów Polskich. Większość żołnierzy została internowana albo trafiła do Polskiego Korpusu Posiłkowego.