7 Pułk Artylerii Ciężkiej (II RP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
7 pułk artylerii ciężkiej (7 pac) – oddział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Ten artykuł dotyczy 7 Pułku Artylerii Ciężkiej II RP. Zobacz też: 7 Pułk Artylerii Ciężkiej – stronę ujednoznaczniającą. |
Szybkie fakty Państwo, Rozformowanie ...
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rozformowanie |
1939 | ||
Tradycje | |||
Święto |
12 stycznia | ||
Rodowód | |||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
płk Erwin Mehlem | ||
Ostatni |
mjr Wojciech Wilkoński | ||
Działania zbrojne | |||
kampania wrześniowa | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
|
Zamknij
Pułk sformowany został 2 listopada 1921, w garnizonie Poznań, w koszarach na Sołaczu z połączenia 14 i 17 dywizjonów artylerii ciężkiej. Od 1929 jednostka podlegała bezpośrednio dowódcy 7 Grupy Artylerii. Pułk stacjonował w Poznaniu. W 1939 zmobilizował między innymi 14 dywizjon artylerii ciężkiej, 25 dywizjon artylerii ciężkiej, dowództwo 7 pac, I/7 pac i II/7 pac. W kampanii wrześniowej wspierał ogniem oddziały Armii „Poznań”.