APL (język programowania)

A Programming Language (APL) – język programowania wysokiego poziomu, znany ze swojej zwięzłości i możliwości generowania macierzy. Opracował go w połowie lat 60. Kenneth E. Iverson.

APL

Logo języka
Pojawienie się	połowa lat 60.
Twórca	Kenneth E. Iverson

Język jest stosowany na wielu platformach, od mikrokomputerów do maszyn mainframe, i jest wykorzystywany do tworzenia modeli matematycznych. Jest to głównie język interpretowany, ale dostępne są też kompilatory języka.

APL posługuje się znakowymi symbolami i przed pojawieniem się graficznych interfejsów użytkownika wymagał specjalnego oprogramowania lub przekonstruowanej pamięci ROM, aby komputer mógł je wyświetlać.

Pierwsze podejście IBM-a do komputerów mniejszych niż mainframe, czyli IBM 5100, miał w wielu wersjach wbudowaną obsługę tego języka, jako dodatek do BASIC-a lub samodzielnie. Ze względu na to, że do premiery w 1975 roku język był używany głównie na komputerach mainframe, IBM 5100 miał wbudowany emulator S/360. Zasadniczo był po prostu wersją biurkową IBM S/360 który uruchamiał tylko APL, albo tylko APL i BASIC, lub sam BASIC^[1].

Zobacz też

• notacja Iversona

Przypisy

1. IBM 5100 computer [online], Steve's Old Computer Museum [dostęp 2018-09-19] (ang.).

Kontrola autorytatywna (funkcyjny język programowania):

• LCCN: sh85005991
• BNE: XX528234
• J9U: 987007294036505171

Encyklopedie internetowe:

• DSDE: APL