Abbas I Pasza

Abbas I, arab. عباس الأول lub Abbas Hilmi I Pasza (ur. 1 lipca 1813 w Dżuddzie, zm. 16 lipca 1854 w Banha) – regent Egiptu, a następnie wāli (gubernator) Egiptu, Sudanu, Hidżazu, Morei, Thasos i Krety. Syn Tusuna Paszy i wnuk Muhammada Alego, twórcy potęgi Egiptu.

Ten artykuł dotyczy wicekróla egipskiego. Zobacz też: artykuł o Abbasie I – kalifie arabskim.

Abbas I
عباس الأول

Regent Egiptu
Okres	od 10 listopada 1848 do 2 sierpnia 1849
Poprzednik	Ibrahim Pasza
Wāli Egiptu, Sudanu, Hidżazu, Morei, Thasos i Krety
Okres	od 2 sierpnia 1849 do 16 lipca 1854
Poprzednik	Ibrahim Pasza
Następca	Sa’id Pasza
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1813 Dżudda
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1854 Banha
Ojciec	Tusun Pasza
Matka	Bambakadin
Żona	Mahivech, Chazdil, Hawaya, Hamdam, Perlanet
Dzieci	Ibrahim Ilhamy, Mustafa, Hawa, Muhammad Sadik, Aisha Sadika
Odznaczenia

Zarys biografii

W młodości walczył w Syrii pod dowództwem swego stryja – Ibrahima Paszy. Po śmierci Ibrahima w 1848 Abbas w listopadzie został regentem. Natomiast po śmierci w sierpniu 1849 Muhammada Alego, stał się samodzielnym władcą państwa.

Często opisywano go jako osobę lubiącą zbytek, przyjemności i luksus. Jednak Nubar Pasza pisze o nim jako o gentlemanie wychowanym w starej szkole. Uważany był za markotnego, posępnego usposobienia i milczącego, spędzającego niemalże cały czas we własnym pałacu. Nie kontynuował dzieła swego dziada, nie tworzył potęgi Egiptu. Zniósł monopole handlowe, zamknął wiele fabryk i szkół oraz zmniejszył liczebność armii do 9000 żołnierzy. Plany uniezależnienia od europejskich mocarstw coraz bardziej wydawały się mgliste. Za jego panowania zwiększyły się ponownie wpływy Turcji. Uległ wreszcie naciskom brytyjskiej dyplomacji i wyraził zgodę na budowę linii kolejowej z Aleksandrii do Kairu. Znacznie zwiększył obszar pól, na których uprawiano bawełnę. Głównym importerem tego surowca stała się Wielka Brytania, uzależniając Egipt gospodarczo od siebie.

16 lipca 1854 został zamordowany w pałacu przez swoich dwóch niewolników. Jego następcą został stryj – Sa’id Pasza.

Odznaczenia

• Order Portretu Władcy (Turcja)^[1]
• Order Sławy z brylantami (1849, Turcja)^[1]
• Order Medżydów I kl. (1853, Turcja)^[1]
• Order śś. Maurycego i Łazarza I kl. (Sardynia)^[1]