Anzac spirit
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Anzac spirit (inaczej Anzac legend, pl. duch Anzac) – koncepcja głosząca, że australijscy oraz nowozelandzcy żołnierze z czasów I wojny światowej posiadali zespół wyjątkowo szlachetnych cech, które wyróżniały ich na polu bitwy[1][2]. Do tych cech należy wytrzymałość, odwaga, pomysłowość, dobry humor, awanturniczość połączona z dobrodusznością (tzw. larrikinism) oraz braterstwo (tzw. mateship). Zgodnie z tą koncepcją żołnierze ANZAC przedstawiani są jako ludzie moralni, energiczni, stoiccy oraz konkretni w swoich słowach i zachowaniu. Charakteryzują się także lekceważącym stosunkiem wobec władzy oraz podziałów społecznych czy klasowych, jakże charakterystycznych dla Brytyjczyków[3].
Anzac spirit stanowić ma kwintesencję „narodowego charakteru” Australijczyków i Nowozelandczyków, objawioną w trakcie bitwy o Gallipoli, która nieraz opisywana jest przez zwolenników tejże idei jako narodziny narodu australijskiego[3] i nowozelandzkiego[4][5][6]. Pierwszy raz teza ta została sfromułowana w raporcie Ellisa Ashmead-Bartletta, opisującym lądowanie w zatoce Anzac. Ponownie przedstawiona i rozwinięta została później przez Charlesa Beana. Określa się ją jako Australian legend (australijska legenda), chociaż krytycy tego konceptu preferują nazwę Anzac myth (mit Anzac)[3][7][8][9][10].