Arnold Stiller
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Arnold Aron Stiller (ur. 23 września 1845 w Praszce, zm. 10 czerwca 1904 w Łodzi) – fabrykant łódzki żydowskiego pochodzenia, syn Jakuba Izaaka i Frajdli.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Zawód, zajęcie |
fabrykant | ||
|
W 1875 roku wraz ze szwagrem Juliuszem Bielszowskim z Pszczyny uruchomił przędzalnię, tkalnię i farbiarnię wełny przy ulicy Cegielnianej 78/82 (obecnie ul. Jaracza 52)[1][2]. Został wybrany prezesem zarządu Towarzystwa Akcyjnego Fabryki Wyrobów Wełnianych „Stiller i Bielszowski”, które rozpoczęło działalność 13 stycznia 1894 roku z kapitałem zakładowym w wysokości 1 500 000 rubli[3].
W kwietniu 1893 roku wszedł w skład pierwszego zarządu Fundacji „Domu Ubogich w Łodzi”, założonej przez małżonków Hermana i Minę Konstadtów[4]. W 1897 roku był jednym z założycieli Łódzkiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu, utworzonego przez przedsiębiorców żydowskich.
W latach 1891–1893, przy ulicy Cegielnianej 75 (obecnie ul. Jaracza 45) wzniesiono mały pałac Arnolda Stillera, znajdujący się obecnie w rejestrze zabytków nieruchomych województwa łódzkiego[5].
Arnold Stiller pochowany jest na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi przy ulicy Brackiej.