Błękit Thénarda
barwa / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Błękit Thénarda, błękit kobaltowy[uwaga 1] (nazwa Stocka: glinian kobaltu(II)), Co(AlO
2)
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy glinianów, zawierający kobalt na II stopniu utlenienia. Po raz pierwszy został opisany w latach 1775–1777 niezależnie przez Josepha Leithnera, Johana Gottlieba Gahna i Carla Friedricha Wenzela[1]. W 1803 roku udoskonaloną procedurę otrzymywania pigmentu opracował francuski chemik Louis Jacques Thénard[1][2][3]. W malarstwie jest to kolor najbardziej zbliżony do czystego niebieskiego (Hex #0300FD) zapisany w RGB o wartościach 3,0,253[potrzebny przypis].
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
Co(AlO | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory |
Co[Al | ||||||||||||||
Masa molowa |
176,89 g/mol | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Tworzy się podczas prażenia związków kobaltu z tlenkiem glinu[4]
lub podczas stapiania tlenku glinu Al
2O
3 z tlenkiem kobaltu(II) CoO[5].
Stosowany jest w analizie chemicznej do wykrywania glinu oraz jako niebieski pigment, używany do wyrobu farb używanych do malowania szkła i porcelany[6].
- Szkło barwione błękitem kobaltowym
- Porcelana barwiona błękitem Thénarda