
Bank centralny
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bank centralny – instytucja odpowiedzialna za funkcjonowanie systemu bankowego oraz prowadzenie bieżącej polityki pieniężnej państwa. W praktyce gospodarczej wyróżnia się dwa modele relacji banku centralnego i państwa: bank komercyjny niezależny od państwa (samodzielnie ustalający cele i dobierający narzędzia) oraz bank centralny zależny od państwa (rządu).



Najstarszym bankiem centralnym na świecie jest utworzony w 1668 roku Bank Szwedzki[1]. W Polsce funkcję banku centralnego pełni Narodowy Bank Polski.