Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BeppoSAX (wł. Beppo Satellite per Astronomia a ragii X) – włoski sztuczny satelita do badań astronomicznych w zakresie promieni rentgenowskich, zbudowany z udziałem Holandii i wystrzelony przez amerykańską NASA. Jednym z jego głównych osiągnięć była identyfikacja wielu rozbłysków gamma w obiektach pozagalaktycznych.
Inne nazwy |
SAX, SS23857 |
---|---|
Indeks COSPAR |
1996-027A |
Indeks NORAD |
S23857 |
Państwo | |
Zaangażowani |
ASI |
Rakieta nośna |
Atlas I AC-78 |
Miejsce startu | |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Perygeum |
575 km |
Apogeum |
594 km |
Okres obiegu |
96,4 min |
Nachylenie |
4,0° |
Mimośród |
0,00136 |
Czas trwania | |
Początek misji |
30 kwietnia 1996 04:31:01 UTC |
Koniec misji |
29 kwietnia 2003 |
Wymiary | |
Wymiary |
dł. 3,6 m × rozp. 2,7 m (złożone panele) |
Masa całkowita |
1400 kg |
Masa ładunku użytecznego |
480 kg |
Satelita początkowo nazywał się SAX, jednak już po starcie przemianowano go na BeppoSAX, w celu uczczenia włoskiego fizyka Giuseppe Occhialiniego, znanego pod przydomkiem Beppo.
SAX został wybrany i włączony do Planu Naukowego Włoch przez Italian National Space Plan. Celem misji było przeprowadzenie badań spektroskopowych i zmienności w czasie źródeł rentgenowskich w zakresie 0,1 – 200 keV, oraz monitoring całego nieba w poszukiwaniu zjawisk krótkotrwałych w paśmie 2 - 30 keV. Ładunek naukowy satelity i jego program naukowy był zarządzany przez specjalnie powołane konsorcjum instytutów włoskich i holenderskich:
W testach przyrządów pomagał Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics (Instytut Fizyki Pozaziemskiej im. Maxa Plancka). Satelitę wykonały głównie firmy włoskie: Alenia Spazio i Nuova Telespazio.
Wystrzelony w 1996 satelita miał pracować dwa lata, jednak jego misję przedłużono aż do 30 kwietnia 2002. Później jego orbita zaczęła gwałtownie się obniżać oraz następowały częste usterki. 29 kwietnia 2003 dokonano deorbitacji satelity. Szczątki satelity spadły do Oceanu Spokojnego około godziny 22:06 UTC (± 7 minut), w odległości 320 km na północny zachód od Wysp Galapagos.
Do marca 2002 na podstawie danych z BeppoSAX opublikowano ponad 1500 prac naukowych.
Ważący 1400 kg statek był stabilizowany trójosiowo (dokładność <1 minuty łuku; maks. zmiana pozycji : 10°/min). Zasilanie ogniwami słonecznymi o całkowitej wydajności 800 W. Ładunek naukowy pochłaniał z tego 260 W.
Pokładowy rejestrator danych miał pojemność 510 Mbit. Telemetria odbywała się ze średnią prędkością 60 kbit/s (maks. 100 kbit/s). Przesyłanie nagranych danych: 917 kbit/s.
BeppoSAX przenosił 5 instrumentów naukowych. Cztery pierwsze (nazywane nieraz zbiorczo NFI, Narrow Field Instruments) obserwowały ten sam punkt nieba w szerokim spektrum fal (0,1 - 300 keV). NFI obserwowały rozbłyski po zakończeniu obserwacji za pomocą WFC.
Przyrząd LECS i MECS, w przeciwieństwie do przyrządów NFI, posiadały funkcję obrazowania danych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.