Białołęka (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Białołęka – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1958 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
5 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1959 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Białołęka z siedzibą GRN w Białołęce utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie głogowskim w woj. zielonogórskim na mocy uchwały nr V/14/54 WRN w Zielonej Górze z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Białołęka, Droglowice i Wojszyn (bez przysiółka Borek) ze zniesionej gminy Białołęka w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 12 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1959 gromadę zniesiono, a jej obszar wszedł w skład nowo utworzonej gromady Pęcław w tymże powiecie[8].