Bitwa pod Peluzjum (525 p.n.e.)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Peluzjum – starcie zbrojne, które miało miejsce w maju 525 p.n.e. na Synaju.
Zobacz też: Bitwa pod Peluzjum. |
Walki Persów z Egiptem | |||
położenie Peluzjum (Pelusium) | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Pelusium, Egipt | ||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo Persów | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
31,041600°N 32,545100°E |
W bitwie król perski Kambyzes II pokonał siły faraona egipskiego Psametycha III i zdobył Egipt. Po walce opór Persom przez dłuższy czas stawiało jedynie miasto Memfis.
Według Herodota faraon egipski stacjonował ze swoim wojskiem na peluzjańskim wybrzeżu Nilu i tam oczekiwał wśród wydm na siły Persów. Peluzjum było ważnym strategicznie miastem granicznym, kontrolującym handel pomiędzy Egiptem a Azją. W samym tylko mieście stacjonowało 5000 żołnierzy. Armia egipska składała się z około 30 000 ludzi, liczebność sił perskich była zbliżona.
Głównym powodem klęski Egipcjan była zdrada dowódcy wojsk Fanesa z Halikarnasu. Fanes dowodził siłami głównymi Egipcjan, składającymi się głównie z Greków a w czasie bitwy zdradził przeciwnikom wszelkie miejsca obrony Egipcjan. Ponadto, według Poliajnosa, Persowie wypuścili przed swoimi wojskami święte dla Egipcjan zwierzęta (głównie koty), w celu zniechęcenia Egipcjan do ataku. Można uznać to za przykład wczesnej wojny psychologicznej[1], choć to działanie nieco odbiega od współczesnej definicji owego terminu. Twierdzenie Poliajnosa należy jednak traktować z dystansem, gdyż według niektórych współczesnych badaczy nie przejmował się on w swych pracach prawdą i dokładnością historyczną[2]. Straty obu wojsk nie są znane.