Bożena Steinborn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bożena Steinborn (ur. 9 lipca 1930 w Warszawie) – polska historyczka sztuki i muzealniczka. Studia na Uniwersytecie Warszawskim (magisterium 1952, doktorat 1966). Od 2 stycznia 1953 do 22 września 1983 pracowała w Muzeum Narodowym (d. Śląskim) we Wrocławiu: dział oświatowy, dział malarstwa (od 1962 kustosz), od 1979 do 1983 wicedyrektor ds. naukowych. Po powrocie do Warszawy pracowała od 1 października 1983 w Zamku Królewskim (kurator działu sztuki). Od 1 grudnia 1986 do 31 października 1990 w Muzeum Narodowym (była wicedyrektorem ds. naukowych). Po przejściu na emeryturę prowadziła wykłady z zakresu muzealnictwa: w latach 1990-1997 w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1995-2014 w Podyplomowym Studium Muzealnictwa tegoż Uniwersytetu. W latach 1980-1982 współdziałała w Komitecie Odbudowy Panoramy Racławickiej; w 1980 współzałożyła Regionalny Komitet Porozumiewawczy Związków Twórczych i Naukowych. W latach 1989-1995 uczestniczyła w pracach zespołu Ministerstwa Kultury, przygotowującego ustawę o muzeach. Wnuczka Ottona Steinborna.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Zawód, zajęcie |
historyk sztuki | ||
Alma Mater | |||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Jest członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki od 1954 (1961-1983 funkcje w zarządzie Oddziału Wrocławskiego, 1969-2003 w zarządzie głównym, m.in. założycielka w 1988 Komisji Muzeów), od 2010 członkiem honorowym. W radach naukowych Muzeów Narodowych: w Poznaniu 2000-2003, we Wrocławiu 1992-2017, w radzie powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie 1998-2016.
Członek Rady Powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie[1].