Order Odrodzenia Polski

Order Odrodzenia Polski, Polonia Restituta (PR) – drugie pod względem starszeństwa polskie państwowe odznaczenie cywilne (po Orderze Orła Białego), nadawane za wybitne osiągnięcia na polu oświaty, nauki, sportu, kultury, sztuki, gospodarki, obronności kraju, działalności społecznej, służby państwowej oraz rozwijania dobrych stosunków z innymi krajami. Ustanowione przez Sejm Rzeczypospolitej ustawą z dnia 4 lutego 1921 jako najwyższe odznaczenie państwowe po Orderze Orła Białego[1]. Na straży honoru Orderu stoi Kapituła Orderu. Dekretem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego z dnia 20 grudnia 1921 został ustanowiony Statut Orderu „Odrodzenia Polski”[2]. Rozporządzeniem z 23 kwietnia 1923 Prezydent Stanisław Wojciechowski ustanowił nowy Statut Orderu „Odrodzenia Polski”. 2 maja 1923 rozporządzenie zostało opublikowane w Monitorze Polskim nr 100, a dekret z 1921 utracił moc obowiązującą[3].

Ten artykuł dotyczy orderu. Zobacz też: Polonia Restituta – ujednoznacznienie.

Quick facts: Ustanowiono, Dewiza, Powyżej, Poniżej... ▼

Order Odrodzenia Polski
Polonia Restituta

Awers insygniów Krzyża Wielkiego Orderu Odrodzenia Polski
Awers insygniów Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą OOP
Awers insygniów Krzyża Komandorskiego OOP (wzór II RP)
Rewers insygniów Krzyża Komandorskiego OOP (wzór II RP)
Gwiazda (wzór II RP)
Baretka Krzyża Wielkiego OOP
Baretka Krzyża Kawalerskiego OOP
Ustanowiono	4 lutego 1921
Dewiza	POLONIA RESTITUTA (Polska Odrodzona)
Powyżej	Order Virtuti Militari
Poniżej	Order Krzyża Wojskowego
Multimedia w Wikimedia Commons

Noszony na czerwonej wstędze z białymi pasami po bokach, przez prawe ramię (w I klasie), na szyi (w II i III klasie) lub na lewej stronie piersi (IV i V klasa).

W polskim systemie orderowo-odznaczeniowym Order Odrodzenia Polski występuje po Orderze Orła Białego oraz Orderze Wojennym Virtuti Militari, a przed Orderem Krzyża Wojskowego, Orderem Krzyża Niepodległości i Orderem Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.