Broń Złota

Broń Złota „Za Waleczność” lub Złoty Oręż „Za Waleczność” (ros. Золотое оружие «За храбрость») – wojskowe odznaczenie honorowe Imperium Rosyjskiego w postaci szpady lub szabli, przyznawanej za męstwo jako jeden ze stopni Orderu Świętego Jerzego. W latach 1913–1917 istniał wyższy stopień odznaczenia – Broń Świętego Jerzego (inaczej Oręż Św. Jerzego, ros. Золотое Георгиевское оружие), również nadawany w postaci szabli.

Broń Złota „Za Waleczność”
Золотое оружие «За храбрость»

Awers rękojeści Broni św. Jerzego
Awers rękojeści Broni Złotej
Awers miniatury Broni Złotej „Za Waleczność” noszonej na piersi
Baretka
Ustanowiono	1807
Wycofano	1917

Odznaczenie zostało nadane po raz pierwszy przez Piotra I Wielkiego 27 lipca 1720. W 1807 roku ustanowione jako odznaczenie państwowe.

W 1829 car Mikołaj I postanowił w ukazie, że będzie nadawana po odsłużeniu dwóch lat lub jednej kampanii i dwóch miesięcy.

Ostatecznie wszystkie carskie odznaczenia zostały zniesione w 1917 w wyniku rewolucji październikowej.

Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Bronią Złotą.

Z tym tematem związana jest kategoria: Polacy odznaczeni Bronią Złotą.

Bibliografia, linki

• Валерий Дуров Хитрость гроссмейстера «Вокруг света» 02.2002
• Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: Główna Księgarnia Wojskowa, Drukarnia Narodowa, 1939, s. 615.
• Wiadomości krajowe. Sankt-Petersburg dnia 13 grudnia. „Kuryer Litewski”. Nr 153, s. 1, 23 grudnia 1829.
• oręż honorowy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-09-02].