Bujny Szlacheckie (gmina)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bujny Szlacheckie (pocz. Bujny) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku w woj. łódzkim. Siedzibą władz gminy były Bujny Szlacheckie[2].
gmina wiejska | |||
1919–1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1919–39: łódzkie (II RP) | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gmina Bujny powstała za Królestwa Polskiego w 1868 roku, w powiecie piotrkowskim w guberni piotrkowskiej z obszaru zniesionych gmin Łobudzice i Kociszew[3].
W okresie międzywojennym gmina Bujny Szlacheckie należała do powiatu piotrkowskiego w woj. łódzkim. Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 22 gromad: Bocianicha, Bujny Szlacheckie, Dąbrowa, Grabostów, Grębociny, Karczmy, Kociszew, Kociszew kol., Łobudzice, Łobudzice kol., Ostoja, Pawłowa, Podwody, Podwody kol., Pukawica, Rożniatowice, Sromutka, Sromutka kol., Strzyżewice, Wola Kruszyńska, Zabłoty i Zagłówki[4].
Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[5]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Bujny Szlacheckie nie przywrócono, a z jej dawnego obszaru powstała większa część nowej gminy Zelów[6] (gmina Zelów sprzed 1954 roku należała do powiatu łaskiego i składała się tylko z 4 gromad).