Bunnings NPC 2023
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bunnings NPC 2023 – osiemnasta edycja National Provincial Championship, mistrzostw nowozelandzkich prowincji w rugby union, a czterdziesta ósma ogółem. Zawody odbyły się w dniach 4 sierpnia – 21 października 2023 roku.
| |||
Szczegóły | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Edycja |
18 | ||
Liczba zespołów |
14 | ||
Termin |
4 sierpnia 2023 – 21 października 2023 | ||
Liczba meczów |
77 | ||
Zwycięzca |
Taranaki |
W porównaniu do poprzedniej edycji zlikwidowano podział na dwie równorzędne grupy i powrócono do jednolitej tabeli, pozostawiając jednak fazę ćwierćfinałową, a drużyny były rozstawione według wyników z sezonu 2022. Czternaście uczestniczących zespołów rywalizowało w pierwszej fazie w ramach jednej grupy, rozgrywając dziesięć spotkań (rozstawione jako nieparzyste sześć między sobą i cztery z rozstawionymi jako parzyste i vice versa), następnie czołowa ósemka awansowała do ćwierćfinałów. Zwycięzca meczu zyskiwał cztery punkty, za remis przysługiwały dwa punkty, porażka nie była punktowana, a zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub przegrana nie więcej niż siedmioma punktami premiowana była natomiast punktem bonusowym. W przypadku tej samej liczby punktów przy ustalaniu pozycji w grupie brane były pod uwagę kolejno następujące kryteria: wynik bezpośredniego meczu między zainteresowanymi drużynami, lepsza różnica punktów zdobytych i straconych we wszystkich meczach grupowych, wyższa liczba zdobytych przyłożeń, ostatecznie zaś rzut monetą[1]. Listę pięciu domowych spotkań każdego zespołu ustalono w połowie grudnia 2022 roku[2], cały terminarz został zaś ogłoszony w marcu 2023 roku[3][4]. Składy i charakterystyki drużyn[5].
Po zakończeniu każdej kolejki publikowano jej podsumowanie[6][7][8][9][10][11][12][13][14][15]. Do pierwszego w swej historii finału awansował zespół Hawke's Bay[16], w nim uległ jednak nieznacznie drużynie Taranaki[17]. Najwięcej punktów (127) w sezonie zdobył Lincoln McClutchie, w klasyfikacji przyłożeń z dziewięcioma zwyciężył zaś Manaaki Selby-Rickit[18]. Spośród nominowanych czterech zawodników[19] najlepszym w tej edycji został uznany Etene Nanai-Seturo[20]; wybrano także najlepszą piętnastkę rozgrywek[21].