![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/Michelangelo_Caravaggio_022.jpg/640px-Michelangelo_Caravaggio_022.jpg&w=640&q=50)
Całopalenie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Całopalenie lub ofiara całopalenia (hebr. עלה, trb. 'ola, stgr. ὁλόκαυστος, trb. holokaustos[1], łac. holocaustum) – ofiara składana bóstwu, całkowicie trawiona przez ogień[2].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/Michelangelo_Caravaggio_022.jpg/640px-Michelangelo_Caravaggio_022.jpg)
![]() |
Nie mylić z: Ciałopalenie. |
Obrzęd popularny szczególnie w tradycji żydowskiej, wielokrotnie wspomniany w Biblii. Po raz pierwszy w starotestamentowym obrazie potopu, następnie między innymi w kontekście ofiary Abrahama (ostatecznie dokonanej z baranka, zamiast jego syna Izaaka[2]). Oprócz tego sposób i okoliczności jego przeprowadzania zostały opisane również w Księdze Liczb oraz w Kodeksie Kapłańskim pochodzącym z Księgi Kapłańskiej – tam, pełniący rolę różnych rodzajów ofiar, na przykład ofiary codziennej lub ofiary w szabat[3].
Dla wyznawców judaizmu całopalenie było znakiem uznania Jahwe za prawdziwego Boga. Pomimo tego, że na początku ofiary te mogły mieć charakter indywidualny, z czasem wykonywanie rytuału zostało zarezerwowane jedynie kapłanom[2].
Palenie ofiary jest symbolem, że składający ofiarę niczego z niej nie zabierze ze sobą z powrotem.