Cahokia
stanowisko archeologiczne w stanie Illinois / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cahokia (pełna oficjalna nazwa Cahokia Mounds State Historic Site, Historyczny obszar stanowy Cahokia Mounds[1]) – stanowisko archeologiczne w stanie Illinois (USA), ok. 11 km od St. Louis (Missouri).
Ten artykuł dotyczy stanowiska archeologicznego. Zobacz też: inne znaczenia. |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Stan | |||
Typ |
kulturowy | ||
Spełniane kryterium |
III, IV | ||
Numer ref. | |||
Region[infobox 2] |
Europa i Ameryka Północna | ||
Historia wpisania na listę | |||
Wpisanie na listę | |||
38°39′14″N 90°03′52″W | |||
| |||
Olbrzymi kompleks mieszkalny (ponad 13 km kw.) powstał z niewielkiej rolniczej wioski, założonej przed 900 p.n.e. Na żyznych glebach zalewowych mieszkańcy osady uprawiali kukurydzę. W XI w. mogło w nim mieszkać nawet 40 tysięcy osób[2]. W XII wieku Cahokia przeżywała największy rozkwit, a od 1250 rozpoczął się powolny upadek miasta. Wykopaliska rozpoczęte zostały w 1961 roku przez grupę archeologów kierowanych przez Warrena Wittry'ego.
Na terenie Cahokii znajduje się wielki centralny plac, mniejsze place i budynki publiczne oraz około 100 kopców ziemnych pełniących różne funkcje takie jak: platformy pod budowle, grobowce, znaki graniczne. Największy z nich zwany Kopcem Mnichów ma wysokość 30 metrów i zajmuje powierzchnię 5,7 ha. Na jego szczycie znajdował się "dom wodza" o wysokości 15 metrów. Osada otoczona była drewnianą palisadą o długości 3 kilometrów[3].
W 1982 roku zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.