Chimera z Arezzo
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chimera z Arezzo – datowana na pierwszą połowę IV wieku p.n.e.[1] rzeźba z brązu o wysokości 80 cm[1], przedstawiająca mityczną Chimerę, będąca jednym z najbardziej znanych przykładów sztuki etruskiej. Wykonana została metodą na wosk tracony[2]. Obecnie znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego we Florencji[3].
Autor |
nieznany | ||
---|---|---|---|
Data powstania |
1. połowa IV w. p.n.e.[1] | ||
Medium | |||
Wymiary |
80 cm[1] | ||
Miejsce przechowywania | |||
Lokalizacja | |||
|
Rzeźba została odkopana w dniu 15 listopada 1553 roku w pobliżu Porta San Laurentino we włoskim mieście Arezzo[3][4]. Została nabyta przez wielkiego księcia Toskanii Kosmę I Medyceusza, który umieścił ją w zbiorach Palazzo Vecchio. Brakujący ogon odtworzył w 1784 roku, opierając się na wskazówkach Luigiego Lanzi, rzeźbiarz Francesco Carradori[3].
Pierwotnie Chimera z Arezzo stanowiła przypuszczalnie fragment większej grupy rzeźbiarskiej, tworząc parę z rzeźbą przedstawiającą atakującego ją Bellerofonta[3][4]. Na prawej przedniej łapie chimery znajduje się inskrypcja w języku etruskim o treści TINSCVIL wskazująca, że był to przedmiot wotywny poświęcony etruskiemu bóstwu Tinii[3][4].