Chlorki benzalkoniowe, chlorki benzylodimetyloalkiloamoniowe (łac. benzalkoni chloridum) – organiczne związki chemiczne z grupy czwartorzędowych soli amoniowych, w których do atomu azotu przyłączona jest grupa benzylowa, dwie grupy metylowe oraz łańcuch alkilowy o parzystej liczbie atomów węgla[3] i długości 8–18 atomów. Są związkami powierzchniowo czynnymi. Stosowane jako biocydy, katalizatory przeniesienia fazowego i surfaktanty kationowe. Mają postać białego lub żółtawobiałego proszku lub żelowatych żółtawobiałych fragmenty, higroskopijnych, mydlanych w dotyku[4]. Są bardzo łatwo rozpuszczalne w wodzie i etanolu, ale dość trudno w eterze dietylowym[5].
Szybkie fakty Nazewnictwo, Wzór sumaryczny ...
Chlorki benzalkoniowe
|
Nazewnictwo |
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
chlorki N-alkilo-N-benzylo-N,N-dimetyloamoniowe |
Inne nazwy i oznaczenia |
chlorki benzylodimetyloalkiloamoniowe |
|
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny |
C 9H 13ClNR (R = C 8H 17 do C 18H 37) |
Identyfikacja |
Numer CAS |
8001-54-5 |
|
|
Farmakokinetyka |
|
Działanie |
odkażające, konserwant |
|
|
Zamknij