Codex Seidelianus I
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Codex Seidelianus I (Gregory-Aland no. Ge albo 011; Soden ε 87)[1] – grecki rękopis Nowego Testamentu z tekstem czterech Ewangelii, pisany uncjałą na pergaminie. Paleograficznie datowany jest na IX wiek (albo X wiek)[2]. Nazwa pochodzi od odkrywcy. Nazywany też bywa Codex Wolfii A, od jego drugiego właściciela. Inna jego nazwa to Codex Harleianus[3]. Tekst rękopisu reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną, jest nisko oceniany przez krytyków tekstu i w rezultacie rzadko cytowany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.
Szybkie fakty Oznaczenie, Data powstania ...
Codex Seidelianus I | |
Oznaczenie |
Ge |
---|---|
Data powstania |
IX/X wiek |
Rodzaj | |
Numer |
011 |
Zawartość |
Ewangelie † |
Język |
grecki |
Rozmiary |
25,7 × 21,5 cm |
Typ tekstu | |
Kategoria |
V |
Miejsce przechowywania |
Zamknij