Cukrownia „Wieluń”
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cukrownia 'Wieluń – zakład funkcjonujący w Wieluniu w latach 1912–2004[1].
Hala produkcyjna | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Siedziba | |||
Adres |
98-300 Wieluń, ul. Długosza 5 | ||
Data założenia |
1912 | ||
Forma prawna | |||
Nr KRS | |||
51°14′12,0″N 18°35′08,1″E | |||
|
W 1910 powstało Towarzystwo Akcyjne Cukrowni „Wieluń” (większość udziałów należała do braci Przeworskich)[2], które wykupiło część majątku Niedzielsko i wybudowało na tym terenie w latach 1911–1912 cukrownię. W latach I wojny światowej do cukrowni doprowadzono tory kolejki wąskotorowej Wieluń-Praszka, w 1929 roku wybudowano bocznicę kolei normalnotorowej do linii nr 181. Po II wojnie światowej cukrownię „Wieluń” należącą do Maurycego Przeworskiego znacjonalizowano. W 1997 cukrownia weszła w skład holdingu Śląska Spółka Cukrowa w Łosiowie.
Hala i budynek administracyjny cukrowni „Wieluń” oraz były młyn „Amerykanka” objętymi są opieką konserwatorską, ale nieujętymi w rejestrze zabytków. W skład zabytkowego kompleksu cukrowni „Wieluń” wchodzi: budynek biurowy, część hali produkcyjnej, jeden z magazynów, część budynków mieszkalnych. W przeciwieństwie do „Amerykanki” kompleks cukrowni znajduje się na uboczu (z dala od centrum) w dzielnicy Niedzielsko.