Czelesta
instrument muzyczny z grupy idiofonów klawiszowych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Czelesta (wł.celesta = rajski; skrót: Cel.) – klawiszowy instrument muzyczny z grupy instrumentów perkusyjnych wynaleziony pod koniec XIX w.[1], przypominający kształtem fisharmonię. Dźwięk powstaje w nim w wyniku uderzania uruchamianych przy pomocy klawiszy młoteczków w metalowe płytki[2] połączone z rezonatorem skrzynkowym, które wydają dźwięk zbliżony do dzwonków. Instrument ma zazwyczaj 49-65 klawiszy[2] oraz skalę obejmującą trzy, cztery lub pięć oktaw[3].
Klasyfikacja naukowa | |||
111.222 | |||
Klasyfikacja popularna | |||
instrument klawiszowy | |||
Skala instrumentu | |||
Podobne instrumenty | |||
|
Czelesty, z racji jej brzmienia, użył Piotr Czajkowski w tańcu wieszczki cukrowej w balecie Dziadek do orzechów[2]. Innymi znanymi utworami, w których pojawia się czelesta, są Planety Holsta (część Neptun), Koncert wiolonczelowy Szostakowicza oraz Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę Bartóka. Po czelestę sięga też przemysł filmowy (m.in. muzyka Johna Williamsa do filmu Harry Potter[3]). Wykorzystywana jest także przez awangardowy zespół jazzowy Art Ensemble of Chicago.