Czułość klimatu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Czułość klimatu – miara odpowiedzi systemu klimatycznego na wymuszanie radiacyjne[1].
Najczęściej czułość klimatu jest zdefiniowana jako przewidywana zmiana średniej temperatury na powierzchni Ziemi przy dwukrotnej zmianie koncentracji dwutlenku węgla. Jednak można zastanawiać się nad zmianami innych parametrów, jak i nad wymuszeniem przez inne czynniki niż zmiany koncentracji dwutlenku węgla.
Projekty porównywania globalnych modeli klimatu używają czułości klimatu jako jednej z podstawowych miar charakteryzujących system klimatyczny. W szczególności, wiele publikacji Piątego raportu IPCC oraz związanego z nim projektu porównywania modeli klimatu oceanu i atmosfery poświęcone są oszacowaniu wartości tego parametru.
Według opublikowanej w 2020 roku zbiorczej analizy opierającej się o różne niezależne rodzaje danych (pomiarów instrumentalnych, rekonstrukcji paleoklimatycznych, analiz sprzężeń klimatycznych, symulacji modeli różnych złożoności, oraz przewidywań teoretycznych) efektywna czułość klimatu zawiera się z 66% prawdopodobieństwem w przedziale między 2,6 a 3,9 K, co odpowiada przedziałowi 2,6-4,1 K równowagowej czułości klimatu[2].