Datowanie metodą potasowo-argonową
radiometryczna metoda datowania / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Datowanie metodą potasowo-argonową?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Metoda potasowo-argonowa (K-Ar) – izotopowa metoda datowania stosowana w geochronologii i archeologii. Opiera się na pomiarze ilości argonu (Ar) – produktu rozpadu radioaktywnego izotopu potasu (K). Potas jest powszechnym pierwiastkiem występującym w wielu materiałach, takich jak miki, minerały ilaste, materiały piroklastyczne i ewaporaty. W tych materiałach produkt rozpadu 40Ar jest w stanie uciec z ciekłej (stopionej) skały, kumuluje się, gdy skała zestali się. Na ilość argonu w próbce może wpłynąć jego dyfuzja z powietrza lub do powietrza, co może zmniejszyć dokładność pomiaru.
Metoda ta jest również stosowana do datowania stanowisk wczesnych hominidów w Afryce, pochodzących sprzed blisko 5 milionów lat[potrzebny przypis]. W przypadku skał wulkanicznych można nią datować tylko te, których wiek przekracza 100 000 lat[1].