Dionizy Henkiel

Dionizy Apolinary Henkiel (Henkel^[2][3]) (ur. 1842 w Jaropowyczach na Kijowszczyźnie, zm. 23 maja 1920 w Warszawie^[3]) – polski dziennikarz i krytyk literacki.

Dionizy Henkiel

Dyonizy Henkiel^[1]

Data i miejsce urodzenia	1842 Jaropowycze
Data i miejsce śmierci	23 maja 1920 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz, krytyk literacki

Grób Dionizego Henkla na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys

Syn Wiktora i Albiny, szlachcic^[2]. Ukończył gimnazjum w Kijowie, a następnie studiował na Uniwersytecie św. Włodzimierza^[2]. Był uczestnikiem powstania styczniowego^[3]. Aresztowany w 1863 podczas przewożenia broni dla uczestników walk^[2]. Został skazany na 6 lat i zesłany na Syberię^[3] (przebywał w Ojoku w guberni irkuckiej, a następnie w Irkucku)^[2].

Od 1870 roku mieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako dziennikarz^[3]. W latach 1870–1872 był redaktorem „Tygodnika Illustrowanego”, w okresie 1872–1873 pisał dla „Wieńca”, a od 1873 do 1897 – dla „Gazety Polskiej”^[3]. W latach 1891–1914 był redaktorem miesięcznika „Biblioteka Warszawska”^[3].

Głównym przedmiotem jego zainteresowań była literatura^[3]. W dziedzinie tej uchodził za autorytet^[3]. Był krytykiem literackim i teatralnym, zajmował się także polityką i socjologią^[4]. Jego mieszkanie przy ulicy Mazowieckiej 9 było częstym miejscem spotkań elity literackiej Warszawy^[3]. Doradzał wielu pisarzom i utrzymywał z nimi relacje przyjacielskie (m.in. z Henrykiem Sienkiewiczem, Władysławem Reymontem, Józefem Weyssenhoffem, Szymonem Askenazym i Ludwikiem Krzywickim)^[3]. Był autorem pomysłu na tytuł powieści Henryka Sienkiewicza „Ogniem i mieczem”^[5].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 54-6-8)^[1].

Upamiętnienie

W 1926 roku jego imieniem nazwano plac na warszawskim Żoliborzu^[6][3].