Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Dominique de Villepin

francuski polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dominique de Villepin
Remove ads

Dominique Marie François René Galouzeau de Villepin (wym. [dɔminik də vilpɛ̃]ⓘ; ur. 14 listopada 1953 w Rabacie) – francuski polityk, pisarz i dyplomata, w latach 2002–2004 minister spraw zagranicznych, w latach 2004–2005 minister spraw wewnętrznych, w latach 2005–2007 premier Francji.

Szybkie fakty Pełne imię i nazwisko, Data i miejsce urodzenia ...
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Absolwent Université Paris-Panthéon-Assas, Université Paris-Nanterre, Instytutu Nauk Politycznych i École nationale d’administration.

Od 1980 pracował w dyplomacji, m.in. w ambasadzie w Waszyngtonie (jako pierwszy sekretarz i następnie drugi radca) i w Nowym Delhi. Od 1992 do 1993 zajmował stanowisko doradcy ministra spraw zagranicznych Alaina Juppé ds. Afryki.

Wstąpił do gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Od lat 80. był też doradcą Jacques’a Chiraca. W 1995 został szefem jego prezydenckiej kampanii wyborczej, a po jego zwycięstwie objął stanowisko sekretarza generalnego administracji prezydenckiej. Zajmował je do 2002. W tym samym roku, po reelekcji urzędującego prezydenta, przystąpił do nowo powołanej Unii na rzecz Większości Prezydenckiej (przekształconej wkrótce w Unię na rzecz Ruchu Ludowego).

W maju tego samego roku powołano go na urząd ministra spraw zagranicznych w rządzie Jean-Pierre’a Raffarina. W marcu 2004 objął resort spraw wewnętrznych.

31 maja 2005 po dymisji Jean-Pierre’a Raffarina został powołany na stanowisko nowego premiera Francji. Jako jeden z nielicznych szefów rządu nigdy przed objęciem tego urzędu nie pełnił żadnej funkcji wybieralnej w administracji terytorialnej lub parlamentarnej. Był nieoficjalnie wymieniany jako potencjalny kandydat Unii na rzecz Ruchu Ludowego w wyborach prezydenckich w 2007. Początkowo nie angażował się w kampanię Nicolasa Sarkozy’ego[1]. Formalnie udzielił mu poparcia w marcu[2].

15 maja 2007 złożył dymisję z zajmowanego urzędu, która została przyjęta przez ustępującego prezydenta. Dwa dni później zastąpił go François Fillon. Dominique de Villepin pozostał w polityce, stał się głównym partyjnym krytykiem urzędującego prezydenta.

W 2008 został przewodniczącym rady doradczej powołanej przez bułgarskiego premiera Sergeja Staniszewa[3]. W 2009 grupa ta wydała raport, w którym stwierdzono, iż decyzja o przyjęciu Bułgarii do Unii Europejskiej była przedwczesna i podyktowana względami politycznymi. W 2010 były premier powołał własny ruch polityczny pod nazwą Solidarna Republika[4].

Remove ads

Odznaczenia

Odznaczony Komandorią Legii Honorowej (2023)[5], Orderem Narodowym Zasługi I klasy (2005), Krzyżem Komandorskim (1996)[6] i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2000)[7] Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej oraz Krzyżem Wielkiego Oficera Orderu Gwiazdy Rumunii (1999)[8].

Życie prywatne

Pochodzi z rodziny z tradycjami politycznymi. Jego ojciec sprawował mandat senatora[9].

Żonaty z Marie-Laure Le Guay, mają trójkę dzieci: Marie, Arthura i Victorię. Dominique de Villepin publikuje wiersze, napisał m.in. książkę na temat poezji i kilka historycznych oraz politycznych esejów. W 2001 otrzymał nagrodę za książkę o ostatnim okresie panowania Napoleona, zatytułowaną Les Cent-Jours ou l’esprit de sacrifice.

Skład rządu Dominique’a de Villepina

Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads