Dragoni

Dragoni – żołnierze formacji zwanej dragonią, utworzonej we Francji przez Henryka IV w końcu XVI wieku. Walczyli pieszo (jako rodzaj piechoty), a poruszali się konno[1]. Używali zarówno broni palnej, jak i białej. Od XVIII w. regimenty dragonii coraz częściej walczyły również konno. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów byli żołnierzami autoramentu cudzoziemskiego.

Ten artykuł dotyczy formacji wojskowej. Zobacz też: miejscowość we Włoszech.

Według najczęściej spotykanej wersji nazwa miała pochodzić od wizerunku smoka (fr. dragon) umieszczanego na sztandarach pierwszych oddziałów tego rodzaju[2] . Inne wyjaśnienie wywodzi ją od niemieckiego tragen bądź holenderskiego dragen (nosić), co łączyło by się z specyfiką dragonów jako piechoty „(prze)noszonej” na koniach[3].

W armii Rzeczypospolitej Obojga Narodów pierwsza jednostka dragonii[uwaga 1] pojawiła się w wojskach litewskich w roku 1617. Była to licząca 150 żołnierzy chorągiew dowodzona przez przybyłego z Francji poprzez Kurlandię Gabriela Ceridon.