Dwór w Nowej Rudzie-Słupcu

Dwór w Nowej Rudzie-Słupcu – zabytkowy dwór wybudowany w XVII wieku w stylu barokowym w Nowej Rudzie – Słupcu.

Dwór w Nowej Rudzie-Słupcu

nr rej. 288 z 11.05.1951
Dwór w Nowej Rudzie-Słupcu ok. 1909
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Nowa Ruda
Adres	Słupiec (Nowa Ruda), ul. Radkowska
Typ budynku	dwór
Styl architektoniczny	barok
Architekt	Jakob Carova
Rozpoczęcie budowy	1685 r.
Ukończenie budowy	XVII w.
Zniszczono	lata 60. XX w
Pierwszy właściciel	Morgante
Kolejni właściciele	von Pilati, Oskar Pilati von Tassul zu Daxberg[1]
Położenie na mapie Nowej Rudy Dwór w Nowej Rudzie-Słupcu
Położenie na mapie Polski Dwór w Nowej Rudzie-Słupcu
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Dwór w Nowej Rudzie-Słupcu
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Dwór w Nowej Rudzie-Słupcu
50°32′41,28″N 16°32′31,02″E

Dwór położony nad potokiem Dzik i w pobliżu kościoła, początkowo był dworem sędziowskim, następnie siedzibą szlachecką. Pierwotnie zamieszkiwany był przez baronów rodziny Morgante, następnie po przejęciu dóbr słupieckich przez rodzinę Pilatich został przez nich przebudowany. Pałac według projektu Jakoba Carovy był budynkiem o zwartej bryle, poprzedzonym wieżą o cebulastym hełmie. W 1708 r. właścicielem majątku był baron Jan Baptysta Pilati von Tassul. Następnie w pałacu mieszkał Johann Baptista Pilati (1724-1756).

Herb Pilati von Thassul zu Daxberg

Od początku XIX w. właścicielem był hrabia Antoni Pilati von Tassul zu Daxberg (30.12.1775-4.01.1834)^[2], który miał dwóch synów Maksymiliana Henryka Mikołaja (1819-1875) i Karola Józefa Otto (5.03.1825-11.05.1901)^[3], który poślubił Henriette Hildprandt von und zu Ottenhausen (2.05.1840- 13.02.1921)^[4]. Najstarszy syn Karola – Oskar Karol Rudolf (ur. 1860) ożenił się z Małgorzatą von Kassel (ur. 1866)^[5]. Oskar Wilhelm Ludwig von Pilati (13.05.1817-8.09.1894)^[6] upiększył obiekt. Pałac znajdujący się w XIX-wiecznym parku, wysadzono w powietrze w latach 60. XX w.

Nowy, skromniejszy dom pański Pilatich z XIX wieku stoi przy ul. Połoniny 2e. Jest to budynek dwukondygnacyjny, nakryty dachem mansardowym czterospadowym z lukarnami. Po 1945 był siedzibą PGR. Obok domu zachowały się budynki gospodarcze dawnego folwarku: oficyna mieszkalna (ul. Połoniny 2) i spichlerz (ul. Połoniny 2b).

Na murach, w otoczeniu kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Słupcu znajdują się jeszcze tablice nagrobne Maxa Pilatiiego (20.05.1851-28.02.1931)^[7], Klary Pilatii (geb. Dresler von Scharfenstein, 8.01.1841-23.09. 1922)^[8].

• 
  Dwór folwarczny
• 
  Dwór folwarczny
• 
  Dawny spichlerz
• 
  Zabudowania gospodarcze

Zobacz też

• Zamek Stillfriedów w Nowej Rudzie
• Dwór Górny w Nowej Rudzie
• Dwór Stillfriedów w Drogosławiu
• Pałac przy ul. Piłsudskiego 20

Przypisy

1. Adreßbuch des Schlesischen Grundbesitzes. Nach amtlichen und authentischen Quellen bearbeitet, CERES, landwirtschaftlicher Verlag, Berlin-Groß-Lichterfelde-West und Leipzig 1910. s. 216. [dostęp 2024-07-27].
2. Anton Felix Reichsgraf Pilati. www.geni.com. [dostęp 2023-07-09]. (pol.).
3. Otoczenie kościoła. Nowa Ruda Słupiec. /polska-org.pl. [dostęp 2023-07-09]. (pol.).
4. Otoczenie kościoła. Nowa Ruda Słupiec. /polska-org.pl. [dostęp 2023-07-09]. (pol.).
5. Nowa Ruda Słupiec.
6. Otoczenie kościoła. Nowa Ruda Słupiec. /polska-org.pl. [dostęp 2023-07-09]. (pol.).
7. Otoczenie kościoła. Nowa Ruda Słupiec. /polska-org.pl. [dostęp 2023-07-09]. (pol.).
8. Otoczenie kościoła. Nowa Ruda Słupiec. /polska-org.pl. [dostęp 2023-07-09]. (pol.).

Bibliografia

• Nowa Ruda studium historyczno-urbanistyczne, T. 2, Iwona Rybka-Ceglecka; współpraca przy katalogu zabytków Magdalena Kirycz, Beata Sebzda; archeologia Maria Sikorska, Donata Wiśniewska; plansze Emilia Dymarska, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, Wrocław, 2001, s. 198–199
• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie, T. 11, pod red. Marka Staffy, Wrocław: Wyd. I-Bis 1995, s. 350–351, ISBN 83-85773-12-6.
• Behan Andrzej, Nowa Ruda. Przewodnik historyczno-turystyczny, Wyd. Maria, Nowa Ruda 2006, s. 226–227, ISBN 83-60478-08-2.
• Nowa Ruda przewodnik, zespół redakcyjny, FOZN, Nowa Ruda 2006.