Dyskografia Dream Theater
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dyskografia Dream Theater amerykańskiego zespołu progresywno-metalowego składa się z czternastu albumów studyjnych, dwóch minialbumów, siedmiu albumów koncertowych, jednej kompilacji, ośmiu albumów wideo, dwudziestu sześciu singli oraz piętnastu teledysków.
Dream Theater w 2011 roku, od lewej do prawej: John Myung, Jordan Rudess, James LaBrie, Mike Mangini oraz John Petrucci | |
Wydawnictwa | |
Albumy studyjne↙ |
15 |
---|---|
Albumy koncertowe↙ |
7 |
Kompilacje↙ |
1 |
Minialbumy↙ |
2 |
Single↙ |
26 |
Wideo↙ |
8 |
Teledyski↙ |
15 |
Oficjalne bootlegi↙ |
18 |
Zespół założony został pod nazwą Majesty przez gitarzystę Johna Petrucciego, basistę Johna Myunga oraz perkusistę Mike’a Portnoya we wrześniu 1985 roku, kiedy uczęszczali oni do Berklee College of Music. Następnie trio powiększyło się o klawiszowca Kevina Moore’a oraz wokalistę Chrisa Collinsa[1]. Po wydaniu albumu demo zatytułowanego Majesty Demos, Collins został zastąpiony przez Charliego Dominiciego w listopadzie 1987[2].
W 1989 roku grupa podpisała kontrakt z Mechanic Records i wydała swój debiutancki album When Dream And Day Unite, przed wydaniem którego zmieniła nazwę zespołu na „Dream Theater”. W 1991 roku po zwolnieniu Dominiciego jego miejsce zajął James LaBrie[1], który zadebiutował na drugim albumie studyjnym Images and Words, który po sprzedaniu się w ilości ponad 500 000 egzemplarzy otrzymał certyfikat złotej płyty nadany przez RIAA[3]. Kevin Moore opuścił grupę po nagraniu w 1994 roku albumu Awake i został zastąpiony przez Dereka Sheriniana, który będąc na początku jedynie zastępstwem na nadchodzącą trasę koncertową, przyjęty został w 1995 roku do zespołu na stałe, nagrywając z zespołem minialbum A Change of Seasons oraz trzeci album studyjny Falling into Infinity. W 1998 roku wydany został podwójny album koncertowy Once in a LIVEtime[2].
W 1999 roku funkcję klawiszowca w zespole objął Jordan Rudess, nagrywając z zespołem Scenes from a Memory - album koncepcyjny opowiadający o tajemnicy mordestwa, który również otrzymał złotą płytę[3]. Kolejnym wydawnictwem zespołu był album Six Degrees of Inner Turbulence wydany w 2002 roku, następnie Train of Thought w 2003 i Octavarium w 2005 roku. W tym okresie zespół wydał kolejne dwa albumy koncertowe: Live Scenes from New York oraz Live at Budokan. W 2006 roku z okazji 20-lecia założenia grupy wydany został album Score, nagrany w Nowym Jorku z towarzyszeniem orkiestry. Rok później swoją premierę miał dziewiąty album studyjny Systematic Chaos, pierwszy album wydany przez wytwórnię Roadrunner[1]. Dziesiąty album Dream Theater Black Clouds & Silver Linings ujrzał światło dzienne 23 czerwca 2009 roku[4].
We wrześniu 2010 perkusista Mike Portnoy ogłosił odejście z zespołu[5]. Jego zastępcą został Mike Mangini, który wyłoniony został spośród kilku innych perkusistów, których poszukiwanie przedstawione zostało na filmie dokumentalnym „The Spirit Carries On”[6]. 13 września 2011 roku zespół wydał kolejny album studyjny, A Dramatic Turn of Events, w ramach promocji którego wydał również teledysk do pierwszego utworu z płyty - „On The Back of Angels”, który to singel otrzymał nominację do nagrody Grammy[7]. Dream Theater sprzedał ponad dwa miliony płyt oraz DVD w USA oraz ponad dwanaście milionów płyt i DVD na całym świecie[8][9][10].