Długość całkowita (statek)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Długość całkowita – w terminologii okrętowej: pozioma odległość pomiędzy najbardziej wysuniętymi do dziobu i rufy stałymi punktami kadłuba, mierzona w płaszczyźnie symetrii pomiędzy prostymi prostopadłymi do wodnicy konstrukcyjnej statku[1].