Eksperyment neutrinowy Reinesa-Cowana
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Eksperyment neutrinowy Reinesa-Cowana został przeprowadzony przez absolwenta Uniwersytetu Waszyngtona w St. Louis – Clyde’a L. Cowana i absolwenta Uniwersytetu Nowojorskiego – Fredericka Reinesa w 1956 roku. Eksperyment potwierdził istnienie neutrin. Istnienie neutrina, subatomowej cząstki elementarnej o bardzo małej masie i bez ładunku elektrycznego, zostało zaproponowane w 1930 roku przez Wolfganga Pauliego, jako dodatkowy produkt rozpadu beta, bez którego proces ten łamałby zasadę zachowania energii. Neutrina, jako cząstki nieoddziałujące elektromagnetycznie ani silnie, wydawały się wtedy niemożliwe do wykrycia. Eksperyment wykorzystał bardzo silny strumień (hipotetycznych) antyneutrin elektronowych pochodzących z pobliskiego reaktora jądrowego oraz detektora składającego się ze zbiorników z wodą z domieszką chlorku kadmu umieszczonych pomiędzy zbiornikami z ciekłym scyntylatorem. Zaobserwowano oddziaływania antyneutrin z protonami stanowiącymi jądra atomów wodoru w cząsteczkach wody, po raz pierwszy potwierdzając istnienie i podstawowe właściwości tej cząstki.