Elias Boudinot (1740–1821)

Elias Boudinot (ur. 2 maja 1740 w Filadelfii, zm. 24 października 1821 w Burlington) – amerykański prawnik, polityk, pułkownik Armii Kontynentalnej, szpieg. Czterokrotny członek Kongresu Kontynentalnego, prezydent Kongresu Kontynentalnego od 4 listopada 1782 roku do 2 listopada 1783 roku, członek Izby Reprezentantów w latach 1789–1795 oraz trzeci dyrektor U.S. Mint w latach 1795–1805.

Elias Boudinot

Data i miejsce urodzenia	2 maja 1740 Filadelfia
Data i miejsce śmierci	24 października 1821 Burlington
Prezydent Kongresu Kontynentalnego
Okres sprawowania	od 4 listopada 1782 do 2 listopada 1783
Członek Izby Reprezentantów
Okres sprawowania	od 1789 do 1795
3. Dyrektor U.S. Mint
Okres sprawowania	od 1795 do 1805
Poprzednik	Henry William de Saussure
Następca	Robert Patterson

Życiorys

Urodził się 2 maja 1740 roku w Filadelfii^[1]. W dzieciństwie uczęszczał do szkoły założonej przez Benjamina Franklina, którego był również sąsiadem. Otrzymał klasyczne wykształcenie^[2][3]. Studiował prawo na College of New Jersey. W 1760 roku został prawnikiem i radcą prawnym. W tym samym roku został członkiem palestry i rozpoczął praktyki w Elizabethtown (obecnie Elizabeth)^[1][4]. W latach 1772–1821 był członkiem rady powierniczej College of New Jersey^[4]. W 1775 roku został członkiem zgromadzenia prowincjonalnego New Jersey^[5].

Pomimo poglądów zbliżonych do wigów popierał rewolucję amerykańską^[1]. W Armii Kontynentalnej otrzymał stopień pułkownika. Pełnił funkcję Komisarza Generalnego Jeńców Wojennych Armii Kontynentalnej od 15 maja 1777 roku do 11 maja 1778 roku. Od 1777 roku do końca wojny o niepodległość był również szpiegiem Armii Kontynentalnej. Przekazywał fałszywe informacje brytyjskim generałom Williamowi Howe’owi i Henry’emy Clintonowi, a także informował powstańców o ruchach wojsk brytyjskich^[5]. W latach 1778, 1781, 1782 i 1783 był członkiem Kongresu Kontynentalnego. Od 4 listopada 1782 roku do 2 listopada 1783 roku był prezydentem Kongresu Kontynentalnego^[6]. Kiedy sprawował tę funkcję, podpisano sojusz z Francją oraz rozpoczęto negocjacje warunków pokoju z Wielką Brytanią, a także podpisano pokój paryski^[5]. W latach 1789–1795 był członkiem Izby Reprezentantów^[1].

W październiku 1795 roku Thomas Jefferson i Jerzy Waszyngton wytypowali Boudinota na następcę Henry’ego Williama de Saussure’a, dyrektora U.S. Mint. Wyboru tego dokonano z uwagi na dobrą reputację Boudinota. 28 października rozpoczął sprawowanie nowych obowiązków. Zakazał stosowanej dotychczas nielegalnej praktyki używania srebra próby 900 do bicia srebrnych monet i nakazał powrót do zalegalizowanej przez Kongres próby 892^[7]. W trakcie sprawowania funkcji dyrektora mennicy zmagał się z problemem niedoboru srebra w depozytach U.S. Mint niezbędnego do wybijania srebrnych jednodolarówek. W celu załagodzenia sytuacji z własnych oszczędności przekazał mennicy 9000 srebrnych koron francuskich (wówczas jedna srebrna korona była warta jednego dolara i 10 centów)^[8]. W 1805 roku zrezygnował z funkcji dyrektora. W 1816 roku założył American Bible Society, którego został pierwszym przewodniczącym. Funkcję tę sprawował do swojej śmierci. W 1816 roku napisał książkę pt. A Star in the West; or, A Humble Attempt To Discover the Long Lost Ten Tribes of Israel, Preparatory To Their Return To Their Beloved City, Jerusalem^[5].

Był przeciwnikiem niewolnictwa i popierał równouprawnienie Indian^[6].

Zmarł w Burlington 24 października 1821 roku^[5].

Życie prywatne

Był w związku małżeńskim z Hanną Stockton. Z tego związku mieli dwójkę dzieci: Marię (1763–1765) i Susan (1764–1854)^[9].

Upamiętnienie

W 1943 roku na cześć Boudinota nazwano amerykański statek transportowy typu Liberty o numerze kadłuba 243126^[10].