Falcon 1
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Falcon 1 – komercyjna, dwustopniowa rakieta nośna, najmniejsza z rodziny Falcon, skonstruowana przez prywatną amerykańską firmę SpaceX. Pierwsza na świecie prywatna rakieta nośna na paliwo ciekłe. Jej przeznaczeniem były loty na niskie orbity okołoziemskie. Powstała z myślą o możliwie najmniejszych kosztach produkcji i obsługi, dlatego też jej pierwszy stopień miał być wielorazowego użytku. Do odzyskania pierwszego stopnia nigdy jednak nie doszło, firmie udało się tego dokonać z rakietą Falcon 9. SpaceX podał cenę rakiety Falcon 1 (wraz z kosztami startu, ubezpieczenia i kosztów montażu ładunku) na 7,9 mln USD (na rok 2008)[1]. Była więc prawdopodobnie najtańszą na świecie rakietą nośną. Porównywalna rakieta Pegasus, wraz z wystrzeleniem, kosztuje ok. 31 mln USD.
Rodzina rakiet nośnych Falcon | |||
Falcon 1 na stanowisku startowym w Vandenberg | |||
Producent | |||
---|---|---|---|
Koszt opracowania |
90 mln USD | ||
Koszt wystrzelenia |
7,9 mln USD (2008) | ||
Data pierwszego startu |
24 marca 2006 | ||
Data ostatniego startu |
14 lipca 2009 | ||
Statystyki | |||
Wszystkie starty |
5 | ||
Udane starty |
2 (40%) | ||
Nieudane starty |
3 | ||
Zdolność wynoszenia |
LEO: 570 kg | ||
Siła ciągu przy starcie |
454 kN | ||
Wymiary | |||
Długość |
21,3 m | ||
Średnica |
1,7 m | ||
Masa całkowita |
38 555 kg | ||
Ilość stopni |
2 | ||
Stopnie rakiety | |||
Stopień 1. |
1x Merlin 1A lub 1C | ||
Stopień 2. |
1x Kestrel | ||
|
Opracowanie rakiety, od przygotowań do pierwszego startu, zajęło ponad trzy lata. Jej nazwa pochodzi od fikcyjnego statku kosmicznego Millenium Falcon z filmu Gwiezdne wojny[2].
Falcon 1, tak jak i inne rakiety serii Falcon, posiada system nazywany przez producenta wstrzymanie przed zwolnieniem (ang. hold-before-release system). Jest to układ znany z samolotów, ale rzadko spotykany w rakietach. Powoduje on, że rakieta nie startuje od razu po odpaleniu silnika głównego, ale jest „wstrzymywana”, aby sprawdzić, czy silnik i inne układy rakiety działają prawidłowo. Jeśli pracuje normalnie, rakieta zostaje „zwolniona” ze stanowiska startowego. W przeciwnym wypadku następuje automatycznie wyłączenie silników i całej rakiety oraz automatyczne wypompowanie paliwa.