Fandango – hiszpańskitaniec ludowy na 3/8 w rytmie właściwym (1/8 4/32 1/8 | 4/32 2/8 |) ostro wybijanym kastanietami i z towarzyszeniem gitary[1]. Para tańcząca oddala się od siebie i przybliża w ruchach bardzo swobodnych, nie obejmując się jednak wcale. Fandango znaczy: błahostka.
Domenico Scarlatti, włoski kompozytor barokowy (1685–1757) napisał w tonacji d-moll i f-moll (K239, L281) sonaty Fandango na klawesyn.
Antonio Soler, kompozytor włoski (1729–1783) wykorzystał fandango w wielu swoich utworach opartych na muzyce ludowej.
Luigi Boccherini, włoski kompozytor (1743–1805) napisał pod koniec życia kwartet smyczkowy z akompaniamentem kastanietów, trwający ok. 12 min., oparty na hiszpańskiej muzyce ludowej pt. Fantango.
Fandango, [w:] AndrzejA.ChodkowskiAndrzejA., Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-16]. Brak numerów stron w książce
