Feminizm czwartej fali
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Feminizm czwartej fali – okres rozwoju ruchu feministycznego, który rozpoczął się około 2013 roku[1] i charakteryzuje się koncentracją na upodmiotowieniu kobiet[2] oraz korzystaniem z narzędzi internetowych[3].
Kiedy pierwsza i druga fala feminizmu walczyły o podstawowe prawa kobiet: wyzwolenie, indywidualizm i mobilność społeczną, czwarta fala zajmuje się rozszerzeniem dyskursu trzeciej fali feminizmu, który koncentruje się na patriarchalnych normach płciowych, powodujących opresję i marginalizację kobiet w społeczeństwie, ich intersekcjonalność, wraz z zablokowanym systemem oraz sposób, w jaki przyczyniło się to do stratyfikacji wcześniej pomijanych grup które zaczęły się dopominać równego wynagrodzenia za taką samą pracę. Feministki czwartej fali, podobnie jak feministki poprzednich fal, opowiadają się za większą reprezentacją kobiet w polityce i biznesie, a argumentują to tym, że społeczeństwo byłoby bardziej sprawiedliwe, gdyby praktyki i zwyczaje uwzględniały perspektywy wszystkich ludzi.
Feminizm czwartej fali zakłada też, że równość szans wśród kobiet i dziewcząt powinna rozciągać się także na chłopców i mężczyzn, w celu przezwyciężenia norm płciowych (na przykład poprzez przyzwolenie na okazywanie emocji i uczuć, swobodne wyrażanie siebie i emocjonalne przywiązanie do swoich dzieci[4]). Feministki czwartej fali używają środków przekazu masowego oraz mediów społecznościowych do współpracy i mobilizowania się, wypowiadają się przeciwko nadużywającym władzy, aby zapobiegać dążeniu do wzmocnienia pozycji kobiet i dochodzenia do sprawiedliwości wobec napaści i molestowania oraz nietykalności cielesnej[5].