Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Pajerski (ur. 17 września 1948 w Nowym Targu) – polski hokeista i trener hokejowy.
Urodził się 17 września 1948 w Nowym Targu[1]. Wychowanek Podhala Nowy Targ[2], w którego barwach występował w I lidze w sezonie 1967/1968[1]. Uczestniczył w pierwszym oficjalnym turnieju mistrzostw Europy juniorów do lat 19 w 1968. W sezonach 1968/1969 i 1969/1970 występował w Legii Warszawa[1]. W sezonie 1970/1971 został ponownie zawodnikiem pierwszej drużyny Podhala oraz zespołu rezerwowego występującego w rozgrywkach ligi okręgowej krakowskiej[3]. W trakcie sezonu został zawodnikiem Stali Sanok[4][5]. Po zdobyciu mistrzostwa Polski w sezonie 1970/1971 z macierzystą drużyną, w 1971 wraz z kilkoma innymi wychowankami nowotarskiego klubu (Józef Pyzowski, Adam Radzki), przeszedł do Stali Sanok[2][6], która w tym roku awansowała do ówczesnej drugiej klasy ligowej[7]. Zajął drugie miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca klubu ZKS Stal Sanok za rok 1972[8]. Na początku edycji II ligi 1975/1976 był niezdolny do gry wskutek poważnej kontuzji[9][10][11][12]. W trakcie rozgrywek 26 stycznia 1976 podjął treningi, powracając do składu drużyny po ponad 3-miesięcznym okresie przerwy[13]. W tym sezonie Stal Sanok odniosła historyczny sukces w roku 30-lecia historii klubu, wygrywając II ligę Grupę Południową i uzyskując awans do I ligi, najwyższej polskiej klasy rozgrywkowej[14][15]. Przed inauguracyjnym sezonem I ligi 1976/1977 przerwał karierę zawodniczą[16][17][18]. W 1978 przerwał karierę wskutek kontuzji[2]. Podczas finału IV Plebiscytu na Najpopularniejszego Sportowca Sanoka za rok 1977 w dniu 1978 odbyło się oficjalne pożegnanie F. Pajerskiego po zakończeniu przez niego kariery[19]. Na początku sezonu II ligi 1978/1979 powrócił do gry ponownie grając w ataku z Janem Paszkiewiczem i Tadeuszem Garbem[20]. Po zakończeniu kariery, 14 lutego 1981 wystąpił w meczu pokazowym pomiędzy aktualnymi zawodnikami Stali a byłymi hokeistami klubu, zakończonego wynikiem 12:4[21].
Został trenerem hokejowym w Stali Sanok[2]. W 1978 wraz z Tadeuszem Glimasem był trenerem zespołu juniorów urodzonych przed 1961[22]. Ponadto wraz z T. Glimasem był instruktorem w klasach sportowych w Szkole Podstawowej nr 4 w Sanoku (także w ramach przygotowań do Spartakiady Młodzieży)[23][24]. 22 stycznia 1981 został wybrany członkiem 11-osobowego zarządu klubu sportowego ZKS Stal Sanok[25]. Trzykrotnie pełnił funkcję szkoleniowca drużyny seniorów Stali w drugiej lidze: od czerwca 1981[26][27][28][29] do 1983 (sezony II ligi 1981/1982 i 1982/1983[30][31]), od października 1987 do 1988[32] (sezon II ligi 1987/1988, od maja 1988 był asystentem I trenera Jerzego Rożdżyńskiego[33]) oraz od stycznia 1990 w trakcie sezonu 1989/1990 (jego asystentem w 1987 i w 1990 zostawał Tadeusz Garb)[34][35]. W połowie 1988 został trenerem szkółki hokejowej Stali wraz z Janem Paszkiewiczem[36]. Pozostawał trenerem w sanockim klubie także po przekształceniu Stali w STS. W pierwszej połowie lat 90. był drugim trenerem drużyny STS w ekstraklasie. Wśród jego wychowanków był m.in. Artur Dżoń[37].
Żonaty od 1973[38]. Jego syn Sebastian (ur. 1977) także został hokeistą (po powrocie rodziny do Nowego Targu trenował w Podhalu)[39].
16 marca 2019 na lodowisku Arena Sanok prowadził drużynę byłych zawodników STS Sanok w meczu pokazowym z Ciarko KH 58 Sanok[40].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.