Francuskie Siły Wewnętrzne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Francuskie Siły Wewnętrzne (fr. Forces Françaises de l'Intérieur, w skrócie FFI) – jednolita organizacja jednocząca wszystkie stronnictwa francuskiego Ruchu Oporu w czasie II wojny światowej.
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „FFI”. Zobacz też: Festival Film Indonesia (FFI). |
FFI | |||
Symbol Francuskich Sił Wewnętrznych – barwy narodowe, krzyż lotaryński i skrót FFI | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Historia | |||
Data sformowania |
1 lutego 1944 | ||
Data rozformowania |
wrzesień 1944 | ||
Pierwszy dowódca | |||
Dane podstawowe | |||
Podporządkowanie |
Centralny Komitet Ruchów Oporu | ||
Liczebność |
400-500 tys. | ||
|
Proces zjednoczenia „La Résistance” trwał od 1942. Działania dążące do tego nasiliły się w roku 1943, przede wszystkim przez działalność Jeana Moulina – delegata Komitetu Wolnej Francji, powstały ruchy koordynujące działalność ruchów i siatek i doprowadzające do ich współpracy na polu walki. 1 lutego 1944 organizacje Ruchu Oporu, z których największe były Tajna Armia (Armée Secrète), Wolni Strzelcy i Partyzanci (Francs-Tireurs et Partisans) i Organizacja Oporu Armii (Organisation de Résistance de l'Armée), osiągnęły ostateczne porozumienie, łącząc się we Francuskie Siły Wewnętrzne[1].
Podział dowództwa na „londyńskie” i „krajowe” spowodował wiele napięć i nieporozumień. W terenie organizacja scaleniowa początkowo ograniczyła się do stworzenia lokalnych sztabów, jednocześnie scalanie oddziałów przebiegało powoli, gdyż każda z organizacji (szczególnie FTP[2]) dążyła do maksymalnego zachowania autonomii i jej podkreślenia[3].