Granat RGD-33
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
RGD-33 – radziecki granat ręczny skonstruowany w okresie międzywojennym. Produkowany do 1940. Konstrukcja skomplikowana i droga w produkcji. Po 1942 wypierana przez RG-42, ale używana jeszcze w okresie wojny wietnamskiej. Główne zapasy granatów RGD-33 zużyły się w początkowym okresie wojny niemiecko-sowieckiej, jednak pewna ich liczba pozostała na uzbrojeniu wojsk na Dalekim Wschodzie, a następnie wykorzystano je latem 1945 podczas wojny z Japonią[1]. Posiada mechaniczny zapalnik wewnątrz trzonka. Zapalnik pirotechniczny (spłonka zapalająca, opóźniacz, spłonka detonująca) wkładany był w głowicę od góry po odsunięciu klapki zamykającej. Odbezpieczany poprzez przesunięcie zatrzasku bezpiecznika, odciągnięcie i puszczenie trzonka, w którym iglica na sprężynie odpalała spłonkę zapalnika wkładanego od góry w głowicę.
Ten artykuł od 2016-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Przeznaczenie | |||
Lata produkcji |
1933–1942 | ||
Dane techniczne | |||
Długość |
191 mm | ||
Średnica |
52 mm (z koszulką) | ||
Masa |
771 g (z koszulką odłamkowa) | ||
Materiał wybuchowy |
trotyl, 80 g | ||
Typ zapalnika |
czasowy, 3,5-4 s | ||
Zasięg rzutu |
35-40 m | ||
Promień rażenia |
10 m | ||
|