Gustav von Bunge
fizjolog (1844–1920) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gustav Piers Alexander von Bunge (ur. 7 stycznia?/19 stycznia 1844 w Dorpacie, zm. 5 listopada 1920 w Bazylei) – niemiecki fizjolog, biochemik, profesor Uniwersytetu w Bazylei.
Data i miejsce urodzenia |
7 stycznia?/19 stycznia 1844 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
|
Pochodził z rodziny Niemców bałtyckich. Jego ojciec Alexander Bunge był profesorem botaniki na Uniwersytecie w Dorpacie; wuj Friedrich Georg von Bunge był historykiem prawa, a brat Alexander (1851–1930) lekarzem i zoologiem.
Uczęszczał do prywatnej szkoły Gaikego w Luhde-Großhof (obecnie Paju, Valgamaa)[1]. Studiował matematykę i chemię na Uniwersytecie w Dorpacie, w 1874 roku otrzymał tytuł doktora chemii[2]. Następnie habilitował się z fizjologii. Potem studiował medycynę na Uniwersytecie w Strasburgu i na Uniwersytecie w Lipsku, w 1882 roku został doktorem medycyny. W 1885 mianowany profesorem nadzwyczajnym, a rok później profesorem zwyczajnym chemii fizjologicznej Uniwersytetu w Bazylei.
Bungemu przypisuje się często błędne oznaczenie zawartości żelaza w szpinaku[3]. Tezę, jakoby Bunge (lub jego współpracownik) pomylił się o rząd wielkości w oznaczeniu procentowej zawartości żelaza w liściach tego warzywa, upowszechnił Hamblin[4].