GłuchoniemotaZ Wikipedii, wolnej encyclopedia Głuchoniemota – niezdolność prawidłowego mówienia lub znaczne opóźnienie rozwoju mowy spowodowane wrodzoną bądź nabytą w okresie wczesnego dzieciństwa utratą zmysłu słuchu[1]
Głuchoniemota – niezdolność prawidłowego mówienia lub znaczne opóźnienie rozwoju mowy spowodowane wrodzoną bądź nabytą w okresie wczesnego dzieciństwa utratą zmysłu słuchu[1]