Helena Romanowa (1784–1803)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Helena Pawłowna Romanowa, ros. Елена Павловна Романовa (ur. 24 grudnia 1784 w Petersburgu, zm. 24 września 1803 w Ludwigslust) – rosyjska arystokratka dynastyczna, wielka księżniczka Rosji i dziedziczna wielka księżna Meklemburgii-Schwerinu jako żona Fryderyka Ludwika.
Елена Павловна Романовa | |||
mal. Władimir Borowikowski, ok. 1796, Galeria Trietiakowska | |||
wielka księżniczka Rosji, dziedziczna wielka księżna Mecklenburgi-Schwerinu | |||
Dynastia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
Mąż |
Fryderyk Ludwik Meklemburski | ||
Dzieci |
Paweł Fryderyk, Maria Ludwika | ||
Rodzeństwo |
Aleksander I, Konstanty, Aleksandra, Maria, Katarzyna, Olga, Anna, Mikołaj I Pałkin, Michał | ||
Odznaczenia | |||
|
Urodziła się jako czwarte dziecko i zarazem druga córka carewicza Pawła (1754–1801) i jego drugiej żony Marii Fiodorownej (1759–1828). Miała liczne rodzeństwo, braci: starszych Aleksandra (1777–1825), Konstantego (1779–1831), młodszych Mikołaja (1796–1855) i Michała (1798–1849) oraz siostry: starszą Aleksandrę (1783–1801), młodsze Marię (1786–1859), Katarzynę (1788–1819), Olgę (1792–1795) i Annę (1795–1865). Najbliżej zżyła się ze starszą siostrą. Odebrała staranne wykształcenie dworskie, prowadzone przez guwernerów odpowiedzialnych bezpośrednio przed jej babką carycą Katarzyną II (1729–1796). Poza podstawami czytania, pisania i rachowania, opanowała typowe umiejętności członkini domu cesarskiego: posługiwała się językami niemieckim i francuskim, dobrze orientowała się w sztuce, muzyce i literaturze.
W 1798 w imieniu Heleny, babka wystąpiła do Fryderyka Franciszka I (1756–1837), wielkiego księcia Meklemburgii-Schwerinu, aby ustalić warunki przyszłego zamążpójścia wnuczki. Uznano, że mężem wielkiej księżniczki zostanie Fryderyk Ludwik (1778–1819), dziedziczny wielki książę, najstarszy syn Fryderyka Franciszka i Ludwiki Altenburskiej (1756–1808). Formalne zaręczyny młodzi zawarli 5 maja 1799; pobrali się 23 października tego roku w Petersburgu. Następnie para zamieszkała w Ludwigslust. Helena urodziła swojemu mężowi dwójkę dzieci:
- Paweł Fryderyk (1800–1842), wielki książę Meklemburgii-Schwerinu od 1837 ⚭ Aleksandra Hohenzollern (1803–1892), córka Fryderyka Wilhelma III (1770–1840), króla Prus i Ludwiki Meklemburskiej (1776–1810);
- Maria Ludwika (1803–1862) ⚭ Jerzy (1796–1853), książę Saksonii-Altenburga, syn Fryderyka (1763–1834) i Karoliny Meklemburskiej (1769–1818).
Jesienią 1803 poważnie zachorowała, w wyniku czego zmarła 24 września 1803. Została pochowana w wybudowanym specjalnie dla niej mauzoleum[1].
Helena pozostawiła po sobie liczne listy, pisane do krewnych. Najwięcej korespondowała z siostrami, zwłaszcza Aleksandrą, jednak ta część spuścizny zaginęła. Listy wymieniane z jej matecznym dziadkiem, Fryderykiem Eugeniuszem, księciem Wirtembergii, przechowywane są po dziś dzień w Archiwum Państwowym w Stuttgarcie[2].