Henryk II Święty
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk II Święty (niem. Heinrich II. der Heilige, ur. 6 maja 973 lub 978, zm. 13 lipca 1024) – książę Bawarii jako Henryk IV w latach 995–1005, król Niemiec od 1002, król Włoch od 1004, cesarz rzymski od 1014. Kanonizowany przez Kościół katolicki w 1146. Syn księcia Bawarii Henryka Kłótnika, ostatni władca z dynastii saskiej (Ludolfingów).
Divina favente clementia Romanorum imperator semper Augustus/z łaski Bożej cesarz rzymski, po wieki August | |||
![]() | |||
Król Niemiec | |||
Okres |
od 1002 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Król Włoch | |||
Okres |
od 1004 | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
cesarz rzymski | |||
Okres |
od 1014 | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona | |||
|
Żonaty z Kunegundą Luksemburską, nie miał dzieci. Na Henryku II skończyła się męska linia dynastii Ludolfingów. Po jego śmierci tron w Niemczech objął Konrad II z dynastii salickiej, daleki krewny dynastii saskiej.