Hrabiowie szydłowieccy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hrabia na Szydłowcu – tytuł właścicieli Szydłowca i jego dóbr. Noszono go od XVI w. do 1828 r.
|
Ten artykuł od 2010-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Po raz pierwszy tytułem tym posługiwał się Krzysztof Szydłowiecki. Uzyskał go wraz z Orderem Smoka nadanym przez cesarza Maksymiliana I. Tytuł stał się dziedzicznym po przejęciu majątku przez Radziwiłłów. Możliwość posługiwania się nim otrzymał Mikołaj Radziwiłł „Czarny” po małżeństwie z Elżbietą Szydłowiecką, 10 lipca 1553 r. Dokumentem z tego dnia cesarz Ferdynand podniósł miasto i zamek w Szydłowcu (Schiedlowietz) do siedziby hrabstwa[1], które obejmowało dobra szydłowieckie nazywane odtąd hrabstwem. Posługiwali się nim kolejni spadkobiercy klucza szydłowieckiego. Ostatnim faktycznym hrabią z Radziwiłłów był Konstanty Mikołaj, w którego imieniu w 1802 r. odsprzedano Szydłowiec Annie Jadwidze Sapieżynie. Przestał on jednak obowiązywać w 1828 r., kiedy to właścicielka sprzedała dobra skarbowi Królestwa Polskiego.
Hrabią szydłowieckim nazywał się również Antoni Henryk Radziwiłł. Jednak nie miał on prawa posługiwania się tym tytułem.