Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ihor Wołodymyrowycz Kożan (ukr. Ігор Володимирович Кожан; ur. 17 stycznia 1953 we Lwowie) – ukraiński archiwista, działacz społeczno-kulturalny. Dyrektor generalny Muzeum Narodowego we Lwowie imienia Andrzeja Szeptyckiego (od 2005). Członek Ukraińskiego Komitetu Narodowego Międzynarodowej Rady Muzeów[1].
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Urodził się 17 stycznia 1953 r. we Lwowie[2].
Uczył się we Lwowskiej Specjalistycznej Szkole Średniej nr 8[3]. Ukończył Użhorodzki Uniwersytet Narodowy (1979, kierunek historia) oraz Narodowa Akademię Kadr Kierowniczych Kultury i Sztuki (2008)[2][3].
Studiując na Wydziale Historii Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki, został wciągnięty w falę represji rozpętanych przez władze przeciwko uświadomionym narodowo postaciom nauki i edukacji (1972–1973); za udział w dysydenckiej grupie studenckiej został wydalony z uczelni (1973) z uwagą „zachowanie niegodne tytułu studenta radzieckiego”[3][4][5].
W latach 1973–1975 służył w Armii Radzieckiej[3].
Pracował jako asystent laboratoryjny w Katedrze Muzealnictwa (1975–1976), starszy asystent laboratoryjny w Katedrze Karpatoznawstwa (1976–1980) Muzeum Etnografii i Rzemiosła Artystycznego Akademii Nauk ZSRR, młodszy pracownik naukowy we Lwowskim Oddziale Instytutu Historii Sztuki, Folkloru i Etnografii im. Rylskiego Akademii Nauk ZSRR (1980–1984), pedagog i nauczyciel dyscyplin społecznych we Lwowskim Kolegium Filmowym (1985–1988)[2][3][5][6].
Mówi biegle po niemiecku i polsku[3].
W Muzeum Narodowym we Lwowie im. Andrzeja Szeptyckiego pracował jako: młodszy pracownik naukowy (1988), kierownik działu sztuki ludowej (1989–1990), sekretarz naukowy (1990–1991), zastępca dyrektora ds. naukowych (1991–1994), kierownik działu wystaw i ekspozycji oraz pracy naukowej i edukacyjnej (1994–2005), dyrektor generalny (od 2005 do dziś)[2][6].
Na tej posadzie:
Stworzył muzea w obwodzie lwowskim, które w tym czasie funkcjonowały jako odrębne oddziały Muzeum Narodowego we Lwowie: Muzeum Ustianowycza (wieś Wołków, obwód lwowski), Muzeum Mychajła Biłasa (Truskawiec), Muzeum Łesia Kurbasa, Muzeum Bojkowszczyzny (wznowiło działalność) i Galerię Sztuki Dziecięcej (Sambor)[2][5].
W 1991 r. dołączył do grupy inicjatywnej na rzecz likwidacji lwowskiego oddziału Centralnego Muzeum Lenina i przekazania budynku Fundacji Naukowo-Artystycznej – Muzeum Narodowemu we Lwowie (ówczesna nazwa instytucji). Był współkuratorem aranżacji przestrzeni wystawienniczej w nowo przejętym budynku (1991–1993)[5].
Przyczynił się do rozwoju międzynarodowych relacji z muzeami i instytucjami naukowymi w Polsce, na Litwie, w Czechach, Rumunii, Austrii, Francji, Włoch, Niemczech, Meksyku, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych[2].
Przewodniczący Rady Muzealnej przy Ministerstwie Kultury Ukrainy (2010–2012)[5], Państwowej Komisji Egzaminacyjnej na Wydziale Historycznym Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki (2010–2015)[3].
Współzałożyciel i członek Fundacji Charytatywnej „Artes”. Członek Rady Publicznej „Święty Jerzy”, Rady Nadzorczej Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuki[5].
Członek komitetów organizacyjnych przy Kurii Archieparchii Lwowskiej UKGK z okazji obchodów 200-lecia odnowienia Metropolii Galicyjskiej i utworzenia Archieparchii Lwowskiej; budowy pomników metropolity Andreja Szeptyckiego (2012–2015)[8] i ks. Emiliana Kowcza (2012, Przemyślany, obwód lwowski). Współkurator akcji artystycznej „200-lecie Metropolii Galicyjskiej” (2007)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.